25-7 Om een uur of acht ging de wekker. Na het douchen de spullen opgeruimd en vervolgens gaan ontbijten. Na het ontbijt de spullen in de auto gepakt en op advies van Paul via de dirtroad naar
Underberg gereden. De dirtroad bleek een hele mooie route te zijn. De dag ervoor hadden we een lunch mee moeten nemen voor we naar de helikopter gingen, maar die waren we vergeten. Vandaag hadden we
deze wel bij ons en zo rond half een was de auto dusdanig van een knoflookwalm vergeven dat we besloten de boterhammen met kip maar eens op te eten. Ze smaakten prima en nadat we de knoflook op
hadden roken we hem ook niet meer in de auto. Onderweg werd er veel gecontroleerd afgebrand wat zorgde voor spectaculaire uitzichten. Rond half drie kwamen we uiteindelijk bij ons B&B aan. Lucia,
die het huisje huurt van de eigenaars verwelkomde ons hartelijk en liet ons de kamers zien. We mochten kiezen uit verschillende kamers... Toen we aangaven dat we graag de kamers met
tweepersoonsbedden wilden hebben raakte ze in verwarring. Onze ouders (Luuk en Erica dus) mochten een tweepersoonsbed, maar Marlous en ik natuurlijk niet. Het maakte niet uit hoe we probeerden uit te
leggen dat we toch echt graag twee kamers met tweepersoonsbedden wilden, dat idee ging er niet in. Uiteindelijk maar laten gaan en heel hartlijk gelachen om de veronderstelling dat we een gezin
zouden vormen. We zorgden voor nog meer chaos in de kiet toen we vroegen of we het wasmachine mochten gebruiken en of we ook zelf mochten koken. De verbazing was van haar gezicht af te lezen toen we
vertelden dat we graag wilden barbecuen. De verbazing was nog groter toen we t ook nog buiten op wilden eten. Achteraf gezien was het inderdaad slimmer om binnen te gaan zitten, want het was buiten
ijzig koud en het duurde lang voordat de bbq aan was. Na het eten nog een paar potjes skip-bo gespeeld bij de open haard en daarna naar bed. Morgen vroeg op voor de tocht over de Sani pas.
24-7 Na een lekkere douche naar de ontbijtzaal gegaan en hier lekker ontbeten. Na het ontbijt besloten om de helikoptervlucht pas om 14 uur te doen in plaats van om 10 uur. Ook geen ramp, want nu
konden we naar een roofvogelshow om 10:30 uur. Heel erg gaaf! De bruine arend die als eerste werd losgelaten was zo getraind dat hij eerst een flinke hoogte moest bereiken voor hij voer kreeg. In de
tussentijd begon de eigenaar over een uil te vertellen en vertelde tussendoor dat arenden ook op uilen jagen. Die arend wilde dus ook niet heel goed luisteren en had z'n oog al op de uil laten
vallen... Wel grappig om te zien. Het liep gelukkig goed af en de uil heeft het overleefd. Bij een valk werd een modelvliegtuigje gebruikt om hem te laten jagen. Er werd een stukje vlees aan een
touwtje gebonden en vervolgens ging de valk er achteraan. Een mooi gezicht. Na de hele show hebben we nog een lekkere bak koffie in het zonnetje gedronken en daarna zijn we naar het Champagne
Mountain resort gereden omdat vanaf daar de helikopter zou vertrekken. We hadden nog aardig wat tijd over en dus hebben we heerlijk in de zon zitten lunchen. Om half drie was het dan eindelijk zo ver
en stegen we op met de helikopter. Het was een hele spectaculaire vlucht. We vlogen heel dicht langs en tussen de bergen door, zagen bevroren rivieren en watervallen, allerlei wilde beesten en hadden
de mooiste uitzichten. Halverwege landde de helikopter op een vlak stuk en kregen we een glas champagne aangeboden. Na een tien minuten pauze vlogen we uiteindelijk terug naar het startpunt. Nu
zitten we weer bij het huisje en hebben zojuist de poging om de verroestte oude braai (gemaakt van een tractorvelg) die speciaal voor ons uit een schuur is opgeduikeld aan de praat te krijgen
gestaakt. Barbecuen met nat hout is geen optie. Maar ach, een viergangendiner in een warme eetzaal is ook geen straf ;-)
23-7 Om kwart voor 7 ging de wekker voor de zonsopkomst. ( da's dan weer het voordeel van winterseizoen, dan komt die zon niet zo belachelijk vroeg op) Bij de eerste stap naar buiten gleden we bijna
naar het einde van de veranda omdat t gevroren had... Brrrrr!! Stiekem heel blij dat ik mijn pyjama onder mijn kleren aan had en twee truien en een jas, een muts en een sjaal hahaha Je moet er wat
voor over hebben, maar dan zie je ook wat. Het was echt de moeite waard! Tegen de berghelling naast en achter ons chalet stonden twee grote groepen bokken, we moeten nog even opzoeken welke het
waren. Een grote wolk trok net na zonsopkomst voor de chalets langs, wat een machtig mooi uitzicht gaf. Nadat we heel veel foto's genomen hadden zijn we snel weer in bed gekropen om even op te warmen
(drie hoeraatjes voor de elektrische deken). Na het ontbijt hebben snel alles ingepakt en opgeruimd en zijn we vertrokken richting de Drakensbergen. Onderweg zagen we nog meer bokken, maar ook
bavianen. Supergaaf! De weg naar Winterton was niet optimaal... Er werd gewerkt aan de potholes, die meer op kraters leken dan wat anders. Ook een avontuur om daar doorheen te rijden... De omgeving
was prachtig; azuurblauwe meren, bergen, korenvelden en groene velden wisselden elkaar af. In Winterton hebben we bij een kroegje lekker gegeten en vervolgens zijn we doorgereden naar de
accommodatie. Daar aangekomen stonden we wederom verbaasd over de luxe en het uitzicht. Na het uitpakken zijn we gaan eten. We zaten bij de grote baas Paul aan tafel met een groep andere gasten. Erg
gezellig en heerlijk gegeten! Na het eten zijn we bij de openhaard in de lounge gaan zitten kletsen met een jong stel uit Leiden en een vrouw die geëmigreerd is naar Aruba. Altijd leuk om
reiservaringen uit te wisselen. Hierna lekker gaan slapen, ook fijn om eens geen bevroren neus te hebben!
21-7 Om half acht ging de wekker. Na een paar snoozen omdat het toch nog wel verdomd koud was buiten het bed uiteindelijk toch maar opgestaan. Dikke truien weer aan en eerst maar eens een lekkere bak
koffie gezet. Na de koffie één voor één douchen, spullen inpakken en daarna samen ontbeten. Na het ontbijt en de afwas de spullen in de auto geladen en uiteindelijk zijn we om half elf weggereden.
Rond twaalf uur waren we in Sandton bij een gigantisch groot winkelcentrum. Onderweg hadden we grote sloppenwijken gezien. Bij een van de sloppenwijken was er een soort markt met fruitstallen en
kleding. Het geeft een heel vreemd contrast als je de felle kleuren van de kleding en fruitsoorten voor de roestige vieze golfplaten ziet. Op een van de snelwegen werd gewaarschuwd voor ontvoering en
overvallen en ik moet toegeven dat die wijk ook niet bepaald prettig oogde. Na een paar uur rijden veranderde het landschap steeds meer; de omheiningen rond de woonwijken werden minder hoog en waren
steeds minder vaak voorzien van schrikdraad en rollen prikkeldraad, de grond werd geler van kleur en we kwamen steeds meer maisvelden tegen. Het was dus duidelijk zichtbaar dat we richting Golden
Gate National Park reden. De route bleek niet de kortste... Uiteindelijk hebben we een dikke 600 km gereden! Eer we in het park aankwamen was het dus ook al donker. In plaats van zelf te koken zijn
we bij een hotel gaan eten. Erg lekker! Daarna zijn we via een klein weggetje door de bergen naar de accommodatie geslingerd. Een chalet zoals je ze zou verwachten in de bergen in Zwitserland.
Na het uitladen van de spullen snel een lekker warm vuurtje gestookt en vervolgens zijn Luuk en Marlous foto's gaan maken van de prachtige sterrenhemel en de melkweg. We zijn heel benieuwd naar hoe
dit park er bij daglicht uit gaat zien!
22-7 Vanochtend eindelijk kunnen zien hoe prachtig het uitzicht was vanuit ons chalet. We zagen een aantal oribi's (soort zebra) en springbokken. Hiervan natuurlijk wat foto's gemaakt waarna Luuk
weer voor een heerlijk ontbijtje zorgde. Hierna zijn we met de auto op pad gegaan om de rest van het park te bekijken. Toen we amper in de auto zaten om het bergweggetje weer af te rijden zagen
we een jakhals behoorlijk dichtbij, iets verderop zagen we ook nog een wildebeest. Wat een enorm beest zeg! Na een aantal rondritjes en uitkijkpunten over prachtig oranjerode bergen zijn we verder
gereden naar het campingwinkeltje om wat nieuwe boodschappen te halen en daarna naar de receptie om informatie te krijgen over de wandelingen door de bergen. We kozen de Brandwag Buttress wandeling
die omhoog slingerde via een smal paadje. Halverwege de klim zagen we een aantal springbokken en een klipdas (soort bergmarmot). Het waaide heel hard, dus zijn we niet meer de Brandwag (naam van de
berg) om gegaan maar langzaamaan terug gelopen. Hierna teruggereden naar het chalet om daar dik ingepakt (want koud!!!!) te genieten van de zonsondergang vanaf het dak van het huis. Nu nog barbecuen,
eten en daarna lekker naar bed om morgen vroeg op te staan voor de zonsopkomst en de rit naar de volgende accomodatie.... Ben benieuwd!
20-7 Heerlijk geslapen!! Vervolgens in het ochtendzonnetje van de prachtige omgeving zitten genieten. Verrekijker, koffie, goed gezelschap en dan vogels kijken. Wat wil een mens nog meer?! De meest
bijzondere vogels gezien in alle kleuren en formaten, wat prachtig! Michelle kwam langs om te vragen wat we wilden doen. We konden kiezen uit met welpen knuffelen, deelnemen aan het
interactieprogramma of met leeuwen wandelen en wat deden we? Nou eerst eens even een bak koffie drinken... Hahaha! Vervolgens natuurlijk alle opties maximaal uitgebuit! Eerst de welpjes bekijken en
knuffelen, daarna ontbeten en toen met de wat grotere leeuwen gaan wandelen. De beesten liepen gewoon los met ons mee. Heel bijzonder en spectaculair! Ondanks dat er twee gidsen meeliepen en zij echt
wel op de leeuwen letten, voelden we ons toch een paar keer als potentiële prooi bekeken. Wat een indrukwekkende dieren! Vooral grappig toen de wagen met voer voorbij kwam rijden en de leeuwen toch
wel heel veel interesse toonden in de verse lading dode kippen. Nadat we terug waren van de wandeling hadden we eerst even pauze. Om 14 uur moesten we ons bij de receptie melden voor het
interactieprogramma. We liepen eerst naar het verblijf van de volwassen leeuwen, stiekem zijn die best groot... Hier vertelde Lee-Anne over het fokprogramma om de uitstervende witte leeuwen te
redden. De witte leeuwen zijn in het wild bijna uitgestorven door hun opvallende kleur (makkelijke prooi) en de jacht. Het gaat überhaupt niet goed met de leeuwen in Afrika, zo'n 90% van de leeuwen
heeft TBC of "katten-HIV. Deskundigen zeggen dat de kans groot is dat er over 10 jaar geen leeuwen meer zijn... Daarna kwamen we bij het verblijf van de leeuwen die tussen een jaar en twee jaar oud
zijn en die gebruikt worden voor de wandeling. De leeuwen kiezen eigenlijk zelf of ze wel of niet mee willen wandelen, ze worden niet gedwongen. Wat verderop zagen we een vrouwtje met drie
dagen oude welpjes die bij de moeder lagen te drinken. Nadat we de twee tijgers hadden bewonderd die waren gered uit een niet-diervriendelijke dierentuin kwamen we bij de leeuwenkoning van Ukutula
Lodge. Daar ben je wel even stil van als je die ziet... Wat een machtig en statig dier. Nadat we de hyena's en andere mannetjesleeuwen hadden bewonderd werden we getrakteerd op een heerlijke scone
met slagroom en jam en een glas mangosap. Achter ons zagen we de cheeta Emma al heen en weer wandelen. Bij haar mochten we het verblijf binnen. Ze was als cub in een kartonnen doos bij Ukutula
gedumpt en de dierenartsen hadden gezegd dat ze het nooit zou gaan redden. Het tegendeel bleek waar, ze liep vrolijk achter een bal aan en ging liggen om geknuffeld te worden en op de foto te gaan.
Hierna was het tijd om met de "devils" te gaan stoeien. Leeuwenwelpen van tussen de 4 en 6 maanden kunnen al flink stoeien inderdaad... Wel ontzettend leuk als ze bij een ander in de kuiten hangen,
maar iets minder leuk als ze in je eigen kuiten happen... Gelukkig mochten we hierna met de lieve kleinere welpjes knuffelen. Wat een droppies zijn t dan! Marlous vroeg of we ook mochten blijven voor
het eten geven. Geen probleem was het antwoord en dus liepen we vrolijk mee naar de keuken. Daar hing een gevild wildebeest aan een haak en werden de kippen in stukken gehakt. Het meeste vlees is
afkomstig van natuurlijk gestorven dieren. Iedereen in de wijde omgeving belt als ze met een dood beest zitten en de vrijwilligers halen ze dan op. Wij mochten mee naar het verblijf van de
"gremlins" leeuwen tussen de 7 maanden en 2 jaar. Hele kippen werden over het hek gegooid en daar werd flink om gevochten! Binnen een paar minuten was er geen kip meer te zien! Ik heb ook nog een
kippetje over het hek gegooid, de tweede die ik gooide, gooide ik echter iets te enthousiast en dus kwam die buiten het verblijf terecht... Oeps! Vonden de gremlins iets minder grappig... We
mochten vervolgens ook het voer voor de kleinste welpjes klaarmaken. De op kamertemperatuur gebrachte kipfilet werd nu in kleine blokjes gesneden en vervolgens bestrooid met een poedermelk om de
overgang van moedermelk naar rauw vlees wat makkelijker verteerbaar te maken. Ook deze bakjes waren binnen een paar minuten leeg. De welpjes controleerden vervolgens elkaars bakjes op restjes en
daarna was het nog even speel- en knuffeltijd. Luuk was intussen begonnen om onze avondmaaltijd klaar te maken. Toen we terug kwamen brandde de bbq al goed en lagen de eerste lamskoteletjes te
sudderen. Marlous en ik zetten snel de oven aan om de pompoen, paprika, ui en knoflook te kunnen roosteren. Toen dit bijna klaar was hebben we hier nog wat champignons met boursin aan
toegevoegd...nog even een broodje opgebakken en een spiesje op de bbq... Heel naar hoor, zelf moeten koken... NOT We zijn heel benieuwd naar de rest van de vakantie! Dit soort dagen zijn lastig
te overtreffen.
19-7 Eenmaal uit het vliegtuig werden we opgewacht door iemand van het reisbureau. Hij gaf ons de reispapieren met alle vouchers en zorgde dat we auto op konden halen. Hij vertelde dat er in
Zuid-Afrika 9 talen gesproken worden, 11 zelfs als je het Afrikaans en Engels meetelt. Over de verkeersregels was hij kort; links rijden, de controles in de gaten houden en...oh ja... Je mag iedereen
langs alle kanten inhalen! Da's best maf op een vierbaans snelweg... Om half 12 zaten we in de auto en een uur later hadden we de eerste impala's, zebra's en struisvogel gezien! Onderweg naar Ukutula
Lodge zijn we gestopt bij een grote supermarkt in Brits. Een bijzondere ervaring... Er zijn mensen die je boodschappenkar voor je willen duwen, mensen die de auto in de gaten houden op de
parkeerplaats, mensen die je boodschappen inpakken en zelfs een bewaker die controleert of je de auto wel met een sleutel gestart hebt als je de parkeerplaats afrijdt... Hmmm... Zegt toch iets over
de veiligheid van Zuid-Afrika?! Nadat we dachten dat we de drie kilometer dirtroad naar de lodge al hadden afgelegd, kwamen we door een hek waarna de echte dirtroad begon. Ontzettend gaaf! Zebra's,
impala's heel dicht in de buurt van de auto! Een prachtig begin van het verblijf hier! We werden ontvangen door Michelle die na het voorstelrondje in het Nederlands verder ging. Altijd handig :-) Zij
werkt en woont hier nu drie jaar en is inmiddels getrouwd met een Zuid-Afrikaan. Ze vertelde ook wat over de onveiligheid en hoe heftig het is met de apartheid...geen leuke verhalen. Ook
vertelde ze wat over het land rondom de lodges, dat ook van dezelfde eigenaars is. Hier leven veel zebra's, inpala's, springbokken en ander 'klein' wild, maar ook 5 giraffen, 2 vrouwtjes, 1 mannetje
en 2 jongen waarvan er 1 nog maar 5 maanden oud is. Hopen dat we die ook nog gaan zien hier! Luuk stak hierna al snel de braai aan en wij begonnen met extra lagen kleding aan te trekken want zodra de
zon begon te zakken werd het al snel kouder. Hoe koud? Héél koud!!! Lees: een shirt met lange mouwen, een trui, een fleecevest, capuchon, dikke spijkerbroek, dikke sokken en wandelschoenen en dan nog
lopen blauwbekken... Winter in Afrika heet dat. Heerlijk gegeten bij -2? of zo en daarna snel naar bed gegaan. Om half 9 lagen we allemaal flink te snurken hahaha!
18-7 Nou, daar gaan we dan :-) heb van Marlous instructies gekregen dat ik niet al te lange verhalen mag typen... Uhhhh, tja, dat wordt een leuke uitdaging! Ik beloof niks! Vanmorgen gewekt
door Jared en Faye. Heel fijn, twee koters en een vriendin die je de kieteldood geven. Ach ja, je moet toch een keer wakker worden... Gelukkig stonden de warme broodjes en een lekkere bak koffie
klaar toen ik beneden kwam. Om 2 uur stonden Janet en Jorieke klaar om ons naar het vliegveld te brengen. Ook Ron kwam zich er nog even van verzekeren dat we echt vertrokken ;-). Eenmaal op het
vliegveld in Düsseldorf eerst wat gegeten en gedronken en op Luuk en Erica gewacht. Luuk liet trots zijn nieuwe camera zien en wij hebben de camera uitgeprobeerd terwijl hij een peuk ging roken. Vijf
foto's en slokken van Luuks bier later de camera weer netjes in het hoesje gestopt en toen naar de gate gewandeld. Nu zitten we in het vliegtuig te wachten tot we ook daadwerkelijk gaan
vliegen. Met een beetje pech hebben we 40 of 45 minuten vertraging... Ach, dan hebben we maar wat minder tijd om te skip-boën in Londen. Uiteindelijk viel de vertraging mee volgens onze piloot... Hij
zei dat we maar 20 minuten vertraging hadden opgelopen, maar daar waren onze horloges het niet mee eens :-) In Londen met een trein naar gate B en daar eerst relaxed wat gegeten en gedronken. Iets te
relaxed, want ineens hoorde ik een last-call mededeling voorbij komen... Whoops! We waren gelukkig niet de laatsten. Eenmaal in het vliegtuig kregen we te horen dat er een ongelukje was gebeurd met
de cateringkar (die was tegen t vliegtuig gereden....) en dat we hierdoor een 40 minuten vertraging zouden hebben. Gelukkig hadden we live entertainment van een Belgisch vrouwtje dat t gepresteerd
had om in de eerste paar minuten haar iPhone te laten vallen en die was volgens haar vervolgens door iemand anders gejat... Lullig... Normaal gesproken klinkt dat Belgische accent vriendelijk en
gezellig, maar dat was nu wel even anders. De vlucht was behoorlijk turbulent, maar uiteindelijk zijn we om vijf over negen 's morgens veilig geland.
