Voor de allereerste keer tijdens deze vakantie met tegenzin opgestaan. We hadden geen van tweeen zin om naar huis te gaan. Om 9 uur toch de kamer maar verlaten voor het ontbijt. Sharon en Phillip
stonden al klaar om het ontbijt klaar te gaan maken. Sharon riep dat we naar de keuken moesten komen omdat ze ons nog wilde laten zien hoe je op een hele simpele manier de lekkerste scones kon maken.
We kregen een ware kookles, geweldig! Phillip stond erbij te kijken en te grinniken omdat we natuurlijk ook foto's maakten. Sharon vertelde nadat ze in een paar minuten de scones in de oven had staan
dat Phillip van plan was geweest om banana pancakes te maken, maar dat ze geen bananen hadden kunnen krijgen. In plaats van bananen had hij nu besloten appels te gebruiken en wij moesten kritisch
zijn in ons oordeel. Prima pancakes, de enige tip die we konden bedenken was de appels vooraf even marineren met citroensap, kaneel en suiker, omdat de smaak van de appel een beetje flauw was. Sharon
vertelde ondertussen dat het record op 15 pancakes stond. Wij haalden er 9 en 7 en konden er vervolgens met veel moeite ieder nog twee scones aan toevoegen, maar daarna hadden we ook allebei het
gevoel dat we elk moment uit elkaar konden barsten. Na het ontbijt hebben we ook nog even door Sharons spullen gesnuffeld voor souveniers. Sharon had een souvenierwinkel gehad en alle spullen die ze
over had gehouden nadat de winkel was gesloten stonden nu in de garage. Wat een hoop zooi! Wel een paar leuke dingen gevonden :-). Na het afrekenen nog even staan kletsen tot we eens goed op de klok
keken en erachter kwamen dat we ECHT moesten vertrekken. Een knuffel en kus ter afscheid en daar gingen we dan. Op naar Cairns! Buiten een stop om te tanken zijn we in een keer doorgereden. Eenmaal
op het vliegveld eerst even de sleutel van de huurauto ingeleverd en daarna de koffers afgegeven. Om het laatste contante geld op te maken moesten we nog wat meer souveniertjes kopen. (Heel erg
vervelend natuurlijk....NOT) Hierna snel het vliegtuig in voor de eerste vlucht naar Hong Kong. Deze viel eigenlijk mee. We hadden gerekend op een vlucht van 9 uur, maar deze bleek gelukkig maar 6,5
uur te duren. In Hong Kong hadden we 4 uur tot de volgende vlucht en besloten in deze 4 uur van een ontspannende massage te genieten. In eerste instantie kozen we voor 45 minuten, maar dit besloten
we met een half uur te verlengen. Erg lekker! Niet bepaald zachtaardig overigens, maar het werkte wel. Ik heb zowaar geslapen tijdens de tweede vlucht en dat lukt me anders nooit! Ik was erg blij
toen ik wakker werd en erachter kwam dat ik er al een kleine vijf uur van de dik elf uur durende tweede vlucht op had zitten. De overige uren doorgebracht met het kijken van de serie Raising Hope
(erg grappig), How I met your mother (ook een leuke serie) en een paar afleveringen van CSI, terwijl Marlous lekker door sliep. ( Ik heb volgens mij nog steeds vierkante ogen nu!) Om 6:10 uur landden
we na een behoorlijk turbulente vlucht in Amsterdam. Janet en Jorieke stonden ons al op te wachten. Nog een lekkere bak koffie gedronken bij de Starbucks en daarna in de auto gestapt. Wat een luxe
:-). Een twee uur later in Losser aangekomen. Opa en Oma kwamen ook even een bakkie koffie drinken en hadden een lekkere vlaai meegenomen. Leuk thuis komen dus. Nu (inmiddels een paar uur
wassen & opruimen later) het laatste stukje blog aan schrijven. Stiekem wel trots dat we het deze keer een hele vakantie volgehouden hebben, normaal haken we na een dag of vier af
hahaha! En ook trots op jullie omdat jullie zijn blijven lezen! :-) Bedankt voor alle leuke en lieve berichtjes tijdens ons avontuur! Als je de foto's nog niet beu bent: We hebben er nog 2000
dus kom maar langs! :-D Lieve groeten, Marijke & Marlous Ps: sorry voor de typfouten, zo'n Ipad is leuk, maar niet om op te typen!
Om 9 uur ontbeten en daarna nog wat foto's op de site gezet. We hadden de tip gekregen naar de markt te gaan en dus zijn we rond half 12 het stadje ingegaan. Daar aangekomen bleek dat de markt maar
tot 12 uur duurde dus erg veel tijd hadden we niet. Het was gelukkig geen grote markt, dus we hadden het ook vrij snel gezien. We liepen tegen een ouderwetse ijscowagen aan en konden het dus niet
laten een ijsje te kopen. Met ijsje naar het strand gelopen (was niet ver, maar het was zo warm dat we niet veel meer dan een milkshake over hadden tegen de tijd dat we er waren). Eerst een eind over
het strand gelopen tot Marlous d'r knie niet meer wilde. Zij ging even zitten en ik ben nog wat verder gelopen. Het zeewater liep op een bepaald punt over in een soort riviertje en dat liep de
mangroven in wat me toch akelig veel deed denken aan het krokodillenterrein bij Daintree dus besloot ik maar niet verder te gaan. Terug gelopen naar Marlous die druk bezig was een ijsvogel op de foto
te zetten. Ik joeg dat beest natuurlijk per ongeluk weg, dus viel er niet veel meer te fotograferen. Bij de blowkarts eerst even staan kijken. Zag er wel erg stoer uit... Eerst nog maar eens
wat langer toekijken onder het genot van een vage hotdog en een ijskoffie en toen toch besloten een poging te wagen. Ik had de wind eigenlijk meteen goed in de zeilen en scheurde dus behoorlijk hard
over het strand. Na een kwartier was Marlous aan de beurt. Het wilde niet lukken om de wind op de juiste manier te vangen en dus was zij het in eerste instantie snel beu. Ik mocht nog wat
langer scheuren dus. Nadat het half uur erop zat wilde Marlous het nog een keer proberen. Nu lukte het een stuk beter en scheurde ook zij over het strand tot de wind dusdanig afnam dat ik haar
wandelend nog bij kon houden. Tja, dan is het ook meteen een stuk minder leuk hahaha. Nadat het tweede half uur erop zat zijn we terug gelopen naar de auto. Eerst nog snel langs de supermarkt om Tim
Tams in te slaan en daarna naar ons B&B. Gedoucht en warmere kleren aangetrokken en toen besloten naar South Mission Beach te rijden om daar te eten. Het bleek nogal een stukje rijden en nog
lullige was dat er geen enkel restaurant te vinden was. Op de terugweg eerst gestopt bij een telefooncel om Jorieke te bellen voor haar verjaardag. Nog een keer gelachen om de drive through
bottleshop > over staat don't drink and drive, maar alcohol koop je in een drive in bottleshop?! Raar volk hahaha! (en zij vinden ons maf omdat we mayonaise bij de frites eten...) Doordat we even
gestopt waren om te bellen kwamen we ook langs een klein winkelcentrum waar ook een Indiaas restaurant bleek te zitten. Daar dus gegeten en daarna naar ons B&B om de tassen in te gaan pakken voor
de terugreis. Daar hadden we natuurlijk helemaal geen in! Na het inpakken nog wat gedronken (we hadden nog een sixpack bier en een fles Baileys in de koelkast liggen waarvan we gedacht hadden dat we
die wel zouden leegdrinken...) en daarna gaan slapen
Vanochtend wakker geworden van het geluid van de oceaan, er zijn vervelendere wekkers! Na t douchen een enorm ontbijt gehad met zelfs versgebakken muffins. Na het ontbijt vertelde de eigenaresse dat
ze ook nog een soort chocoladetaart had gebakken voor bij de 'morning tea'..... Nadat wij hadden gezegd dat dat nu echt niet ging passen, maar dat we later wel wat wilden en dat we ook wel graag het
receptje van de muffins zouden hebben ging het kookboek open en kregen we niet 1, maar 3 recepten en een bijbehorende kookles. Hierna waren we een uur verder, dus was er weer een klein gaatje voor de
taart en de thee (of koffie.... Hollanders!). Weblogje buiten op de veranda verder bijgewerkt en daarna zwemkleding aan, dikke laag zonnebrandcreme op, handdoek mee en richting het strand. Ondanks
dat het zaterdag was, de zon volop scheen en er geen wolkje aan de lucht was, was het strand nagenoeg leeg. Lekker een plekje tussen de palmbomen (zonder kokosnoten, die maken ieder jaar veeeeel meer
dodelijke slachtoffers dan haaien en krokodillen bij elkaar) gezocht en gelezen. Marijke verveelde zich natuurlijk weer snel (die kan ECHT niet stilzitten!) en ging in t zand tekenen, zodat ik
telkens een stukje op kon schuiven om in de zon te blijven. De zon is hier zo ontzettend fel, dat t al snel fris wordt als je in de schaduw ligt. Toen ons ontbijt eindelijk was verteerd was t al ver
voorbij lunchtijd natuurlijk, maar nachos en knoflookbrood konden gelukkig nog wel gemaakt worden. Omdat dit zo lekker was ook maar een tafeltje voor t avondeten geboekt en daarna snel het strand
weer op gegaan. Na nog een uurtje luieren/tekenen/lezen weer terug richting b&b voor een douche en nog meer geluier om daarna opnieuw richting t dorpje te rijden voor ons avondeten. Wederom
heerlijke verse vis gehad en daarna lekker geslapen!
Vanochtend op tijd op gestaan omdat we vandaag een lange rit richting Mission Beach voor de boeg hadden en we onderweg nog van alles wilden doen. Na het ontbijtje dus uitgecheckt en in de auto
gestapt. Na een stukje rijdenop de dirtroad (verharde weg, maar niet geasfalteerd) was onze auto niet meer wit maar rood... Gelukkig hoeven we hem niet schoon af te leveren :-) De eerste stop
omderweg was die bij the Coffee Works. Zoals op het bord stond: het Disneyland van de koffie! Omdat we helaas geen uren de tijd hadden het museum en de proeverijen maar overgeslagen en richting het
winkeltje, de chocolaterie en de coffeeshop gegaan. Na een heerlijke bak koffie en een schaaltje 'probeer-chocolaatjes' nog wat koffie gekocht en weer in de auto gestapt. Onze volgemde stop was een
gebied met een paar meertjes waar erg veel vogelbekdieren zouden zitten. Toen we daar aankwamen bleek het gebied op vrijdag en maandag gesloten te zijn. Dikke pech dus! Helaas geen
vogelbekdieren. Op naar de volgende stop: het Ma-Mu nationaal park. Onderweg nog even een foto gemaakt bij een mooie look-out en daarna richting de entree van het park gewandeld. De opzet
hiervan was hetzelfde als die van het Daintree discovery centre, maar dan groter opgezet. Er was een wandelpad, een wandelpad over een hele grote metalen brug (340 meter lang) en een toren van 37
meter hoog en dit alles dwars door een heel mooi regenwoud. De bomen in dit regenwoud waren nog veel groter dan de bomen in Daintree doordat ooit eens is afgesproken dit regenwoud te bewaken voor
houtkap etc. De enige bomen die omlagen waren bomen die waren geraakt door natuurgeweld, en dan voornamelijk door de cycloon die hier afgelopen december/januari overheen is geraast en de daarna
volgende overstromingen. De cycloon had helaas ook een deel van de toren en de brug weggeblazen. De toren was alweer hersteld, maar de brug nog niet, dus hier konden we het einde niet van lopen. De
toren was hoog en erg wiebelig, dus na een paar fotootjes zijn we snel weer naar beneden geklommen. Hierna over het gewone wandelpad terug richting de uitgang en de auto om verder te rijden naar
Mission Beach. Hier aangekomen zijn we even naar de plaatselijke vvv gegaan om wat folders voor ons vorige adres af te geven (handig, zo'n postservice :-)) en om de weg naar ons B&B te
vragen. Aangekomen bij het B&B hebben we even moeten zoeken naar de ingang (en de eigenaar,) maar deze uiteindelijk toch gevonden. Een oudere, stille man liet ons de kamer (verschrikkelijk
kitsch!) en de koelkast zien en vroeg hoe laat we morgen wilden ontbijten. Dat was 't, dus na 2 minuten zaten we, met alle koffers, in de kamer. Omdat we geen zin hadden hier de hele middag te
blijven besloten we richting t strand te gaan. Op het moment dat we de kamer afliepen kwam de vrouw des huizes binnen en werd ons duidelijk waarom de man zo stil was, er was werkelijk geen speld
tussen te krijgen! Na zo'n uurtje te hebben gekletst (nou ja, dus vooral geluisterd) is het ons toch gelukt om de straat over te steken richting t strand. Hier een half uurtje schelpjes gezocht tot
we het koud hadden en trek kregen. Op advies van de eigenaresse (tijdens het uurtje kletsen heeft ze meteen even alle restaurants opgenoemd en uitgebreid voorzien van commentaar) zijn we richting de
Fishbar gegaan. Heerlijk gegeten! Hierna weer richting b&b om ons weblogje bij te werken en te slapen.
Brrrr wat koud als je in zo'n tent moet douchen bij een temperatuur van zo'n 4 graden! De kikker zat me ook aan te kijken alsof ik niet helemaal spoorde hahaha. Om 7 uur waren bij het hoofdgebouw om
snel een ontbijtje te nuttigen voor we op de ochtendsafari gingen. Kwart over 7 de auto in samen met birdwatcher Carol en natuurlijk onze gids Neil. Carol was een echte vogelaar; gekleed in
camouflage kleding, de hoed met de speldjes en een paar verrekijkers waar je u tegen zegt. Mooi mens! De safari was helemaal super. We hebben alle vier de soorten kangoeroes gezien; eastern greys,
wallaroos, wallabies en euros (geen gein, zo heten ze echt!), een grote groep kraanvogels, een jabiru, een schildpad en een heleboel verschillende vogels waarvan Carol alle namen wist (ze kan ons
natuurlijk ook gewoon van alles hebben wijsgemaakt hahaha). Toen we rond 9 uur terug kwamen hebben we ons ontbijtje nog even afgemaakt en daarna zijn we terug gegaan naar de tent. Hier even
rondgehangen en daarna in de jacuzzi gedoken. Na een uurtje bubbelen zijn we terug gegaan naar het hoofdgebouw voor een lunch en een kanotochtje over het meertje. Het waaide behoorlijk dus we hebben
ons lekker door de wind alle kanten op laten blazen. Toen we lichtelijk rood begonnen te zien van de zon zijn we terug gepeddeld richting het hoofdgebouw. Hierna nog weer rondgehangen bij de tent,
fotootjes gemaakt en 's avonds (toen de avondsafari was afgelopen) weer naar het gebouw voor wat kaasjes, een wijntje, de zonsondergamg en ons diner. Verse barramundi met aardappels deze keer. Als
toetje kregen we pavlova, wederom met ananas voor Marlous en mango/peer voor mij. Hierna nog een kopje thee en terug richting de tent om wat foto's te maken van de miljoenen sterren en de
duidelijk zichtbare melkweg. Helaas heeft het fototoestel maar een sluitertijd van 30 seconden, dus heel duidelijk zijn ze niet, maar er staan er toch een paar op :-) Ik heb zelfs nog geprobeerd om
handmatig een sluitertijd van een minuut of 10 te krijgen door het knopje ingedrukt te houden, maar hierdoor bewoog het toestel net iets te veel. Resultaat: een mislukte, maar wel mooie foto en een
heel erg lamme arm!
Op naar het volgende avontuur. Spullen ingepakt, de was nog even verder laten drogen terwijl wij nog van een kop koffie genoten en uiteindelijk die ook afgehaald en in de auto gelegd. Even bij een
theeplantage thee gekocht. Wel grappig, er stond een overdekt hutje aan de kant van de weg. Wij dachten dat je verder moest rijden om zo bij een soort museumpje te komen, maar sat hutje bleek alles
te zijn. Er stonden wat machines en er waren foto's met uitleg, verder stond er een grote kist met doosjes thee en een honestybox > er wordt blind op vertrouwd dat iedereen braaf betaalt. Mooi
systeem! De eerste echte stop hielden we bij het Daintree informatiecentrum omdat je daar een wandeling kan maken tussen de boomtoppen van het regenwoud. We hadden ook nog een audiogids erbij kunnen
nemen, maar omdat we niet heel veel tijd hadden, hebben we alleen het boekje meegenomen. De uitzichten waren prachtig! Je voelt je ineens heel klein tussen al die gigantische bomen. Na de wandeling
nog even een bak koffie gedronken en toen verder gereden richting Mareeba. Bij Mossman even gestopt voor lunch en nadat we ook nog even op internet de postcode van een zeker persoon hadden gezocht
(heel fijn van die adresstickers, maar doe mij maar een adresboekje) konden we EINDELIJK de kaart op de bus doen die inmiddels al een dikke week met ons op reis was. (en dus ook te laat aan gaat
komen hahaha SORRY) hierna eigenlijk in een keer doorgereden naar Jabiru safari lodge. Wat ontzettend mooi daar! De naam verklapt het al een beetje, het hele gebeuren heeft een Afrikaans thema. We
kregen wel een upgrade (we waren de enige gasten die nacht) en werden in de deluxe safaritent ondergebracht :-). Grote tent op pootjes met douche en toilet. Snel de spullen uit de auto gehaald en de
was weer opgehangen en toen terug naar het hoofdgebouw voor onze eerste safaritocht. We begonnen in een bootje over het meer voor het hoofdgebouw. Er waren heel erg veel vogels! Na de boottocht
gingen we met een Australisch koppel, Jack en Louise, de auto in voor de rest van de tour. We reden naar een van de andere meren waar veel soorten kraanvogels waren. Onderweg hadden we al wat
kangoeroes gezien, maar terwijl we bij het meer in de vogelkijkhut zaten kwamen er nog wat meer voorbij springen. Ondertussen was Neil druk met het koken van de Billytea. Na de thee en koekjes reden
we via nog een ander meer terug naar het hoofdgebouw om daar naar de zonsondergang te kijken onder het genot van een wijntje en crackertjes met kaas en dipjes. Louise vertelde ons ondertussen dat zij
altijd een wijngaard hadden gehad. Ze gaf ons als tip dat we moesten gaan zwemmen bij Etty beach i.p.v. bij Mission beach. Op onze vraag of we ons zorgen moesten maken i.v.m. krokodillen zei hij heel
droog:" Nee, wij zwemmen daar ook altijd. Er waren wel een stel witte haaien, maar die hebben ze afgelopen week gevangen, dus je kunt er prima zwemmen nu." Ik houd van die heerlijke nuchtere kijk op
dingen hahaha! Louise en Jack vetrokken na de zonsondergang weer naar Cairns en wij kregen inmiddels ons voorgerecht voorgeschoteld, loempias uit de oven. Hierop volgde ons hoofdgerecht bestaande uit
kip met aardappels en groente en als toetje kreeg Marlous iets met ananas en ik een bananenmuffin. Na de koffie zijn we terug naar de tent gegaan. Het was inmiddels flink afgekoeld dus besloten we
lekker vroeg naar bed te gaan.
En toen wisten we waarom dit het regenwoud heet. De hele nacht en ochtend heeft het hier gegoten. Met in ons achterhoofd dat de kayaktocht vast niet doorging toch maar opgestaan, ontbeten,
zonnebrandcreme opgedaan en richting onze pickupplek gereden. Daar aangekomen kwam het echt met bakken naar beneden, dus eerst maar eens gevraagd of het doorging. Antwoord:" Ja, hoor, de tour gaat
altijd door, je wordt toch wel nat". Van de tourguide kregen we nog een keer hetzelfde antwoord en dus stapten we in de plenzende regen de bus in. We stopten niet heel ver verderop en gelukkig was
het ook bijna droog. Zeekayakken is eigenlijk heel simpel dachten we, dit hadden we tenslotte ook al eens in Canada gedaan... Uhh...verkeerd gedacht! Het begon wel simpel, na een korte uitleg
over de route gingen we ieder ons bootje in en dan is het een kwestie van dwars door de golven door de branding heen tot je geen schuimkopjes meer ziet en dan kun je relaxed peddelen. Braaf langs de
mangroven gepeddeld en toen konden we even surfen. Bij surfen gaat alles om timing, je peddelt een beetje als de golf nog achter je zit, op het moment dat je je voelt worden teruggetrokken door de
golf peddel je als een bezetenen mee en leun je naar voren tot je zeker weet dat je op de golf zit, dan ga je achterover hangen en stuur je alleen nog een beetje met je peddel. Klinkt logisch en
simpel, maar ja, dan moet je het nog doen. Hilarisch! Ik vond het helemaal leuk! Ik kwam natuurlijk niet op de in mijn hoofd geplande golven terecht, maar kon bij toeval ongeveer de derde daarna dan
wel pakken, hoe dan ook dikke humor. Toen kwam het moeilijke deel... We moesten vanuit de beschutte baai waarin we gesurft hadden om een rotspartij heen in de volgende baai terecht zien te komen.
Klein detail; wind op kop 25 knopen en flinke golven... Nog voor we de bocht bereikt hadden werd Marlous door een flinke golf omgegooid en kwam ze door de knieblessure de kayak niet meer in. Dat was
mooi eng, met al die krokodillen, haaien, pijlstaartroggen etc. daar in zee! Tot overmaat van ramp zat het zwemvest ook niet goed waardoor ze half door dat ding gewurgd werd. Na een aantal verwoede
pogingen (waarvan er uiteindelijk een wel lukte) gaf de gids toe dat de weersomstandigheden dusdanig waren dat niemand het zou gaan halen (zelfs hij niet), maar dat hij dat van te voren nooit zegt
omdat mensen hem dan niet geloven omdat t water in de baaien eigenlijk altijd wel rustig is. Hij laat het altijd maar gewoon proberen tot er 1 omkiepert en deze terug wil (ik dus....gr. Marlous).
Teruggepeddeld richting het strand, waar Marlous relaxed kon zitten en de rest nog een beetje kon kayaksurfen. Hierna was het tijd voor een pauzetje en kwam iedereen het strand op voor een glaasje
ranja en een plak wortelcake. Toen liet onze gids ons nog het moeras achter het strand zien dat voorbij een dood stuk mangrovebos lag. Dit noemde hij heel toepasselijk 'the elephants graveyard' zoals
in 'the Lion King'. Na een tijdje naar de vissen te hebben gestaard zijn we weer terug gegaan richting de kayaks voor de terugweg. We hadden twee opties, langs de kustkant van het rif (1 meter diep)
of langs de zeekant van het rif (3 meter diep) waar heel veel zeeschildpadden zwommen. Omdat Marlous d'r portie spanning voor vandaag wel had gehad kozen wij tweeen de kustkant en gingen de andere 2
met de gids langs de zeekant. Door de hoge golven hebben zij daar uiteindelijk ook niets gezien, dus veel hebben we gelukkig niet gemist. Na nog een beetje surfen langs de kust hebben we de kayaks
opgeruimd en werd er nog een kokosnoot voor ons gekraakt. Hierna snel even afspoelen en terug richting de auto, waar we onze droge kleren hadden liggen. Een gratis striptease voor het aan de
parkeerplaats voorbijrijdende volk, want we hadden weinig zin om een kleddernatte bekleding in de auto te hebben. Eigenlijk waren we van plan om terug te gaan naar onze cabin, maar toen we de weg op
waren gedraaid bedachten we dat we best trek hadden gekregen van ons avontuur. Bij het tentje Whet eraf gegaan en dit bleek een erg goede keuze. Een stukje tonijn en een flinke garnalencocktail met
versgebakken knoflookbrood. Als toetje nam Marlous een stuk chocoladecake en ik de kaneelcake, erg lekker! Vlak in de buurt van het restaurantje was een wandeling uitgezet en we besloten ook nog maar
even mee te pikken. Dit bleek ook een erg goede keuze want we hadden het geluk een cassowaris te zien :-)) Ik dacht eerst dat het een vrouwtje was aangezien deze bruin was en niet de herkenbare
blauwe kop had, maar bij navraag bleken we een jong te hebben gezien. Dikke mazzel dat papa cassowaris (cassowarissen worden door de mannetjes uitgebroed en opgevoed) ons niet gezien heeft want deze
schijnen erg agressief te zijn. Na de wandeling nog even naar het aangrenzende strandje gegaan en daar hebben we nog wat stukjes koraal gevonden. Er leek weer een flinke bui aan te komen, dus na een
half uurtje strand zijn we de auto weer ingestapt en zijn we teruggereden naar de cabin. De achterbuurvrouw was zo lief om ons de wasmachine te laten gebruiken, dus hier hebben we dankbaar gebruik
van gemaakt. De was opgehangen rond de cabin > de waslijn liep via de veranda naar het portier van de auto, weer terug naar de varanda en eindigde bovenlangs bij het trapje. Vervolgens hadden we
nog ruimte te kort dus hebben we een boom gebruikt. Gelukkig hebben we de foto's nog... :-) De rest van de middag/ avond hebben we lekker zitten lezen, we hadden ons portie avontuur wel weer gehad
hahaha!
