Be a Swazi for a day...

2-8 Voor vandaag stond de excursie "Be a Swazi for a day" op het programma. Om kwart voor 8 ontbeten en om 9 uur hebben we onze gids opgehaald bij het hek van Mlilwane park. Hij was in traditionele kleding.... Met daaroverheen een Nike jasje :-). Wij lachen natuurlijk. Het was ook echt koud vanochtend dus we konden hem geen ongelijk geven, maar de combinatie van een traditionele lap stof en een impalavelletje met een Nikejasje was wel erg komisch. Hij stapte snel bij ons in de auto en wees ons de weg naar het enige museum in Swaziland; het nationale museum. Onderweg wees hij ons op een van de paleizen van de koning. De koning hier heeft 11 vrouwen en dus ook 11 paleizen. We vroegen hem of hij ook getrouwd was, maar daarvoor vond hij zichzelf nog te jong, hij was net 23. Ook was hij van plan maar 1 vrouw te trouwen omdat je een bruidsschat van ongeveer 11 koeien moet betalen en dus vond hij een vrouw wel duur genoeg. Hij vertelde ons dat zijn opa drie vrouwen had en dat het dus best een rijke man was. In het museum kregen we een rondleiding van een meisje. Toen de gids ons aan haar voorstelde plaagde Luuk hem door de gids weer aan haar voor te stellen met de extra info dat hij nog single was. Zij was echter niet op haar mondje gevallen en gaf meteen als antwoord dat hij uit Erica, Marlous en mij kon kiezen. De gids wist inmiddels niet meer waar hij kijken moest, arm jong! De rondleiding door het museum was interessant. De koning neemt best een belangrijke plaats in in de Swazicultuur. Elk jaar rond augustus mogen de ongetrouwde vrouwen tussen de 13 en 22 voor de koning dansen. Het hele ritueel duurt acht dagen en vroeger was het zo dat de koning dan een nieuwe bruid mocht kiezen. Tegenwoordig is dit niet meer zo. Naast dit feest zijn er nog twee grote feesten; goede vrijdag en nog een ander ritueel waar ik de naam niet meer van weet. Er zijn binnen Swaziland verschillende religies. Een groot deel van de inwoners is katholiek, er is een kleine groep moslims en er zijn nog mensen die de oude tradities volgen. Dit houdt in dat ze de geesten van de voorvaderen eren. De helers/ medicijnmannen worden door de geesten van de voorvaderen gekozen. In de laatste zaal van het museum werd op een heel klein bord de evolutietheorie uitgelegd. Toen we vroegen of zij erin geloofde antwoordde ze dat zij in God gelooft. Ze gaf aan dat ze schoolkinderen wel uitleg geven over de evolutietheorie, maar dat er maar zelden kinderen zijn die geloven dat het waar is.  Na het museumbezoek gingen we naar een openbare basisschool die opgericht was om te zorgen dat ook de kinderen van ouders die het schoolgeld van een privéschool niet kunnen betalen naar school kunnen. We ontmoetten eerst het hoofd van de school. Heel lullig gezegd, maar we hadden eigenlijk alle vier de indruk dat ze niet heel snugger was. Hierna mochten we een kijkje nemen bij de kinderen van groep 1. Bij binnenkomst werden we enthousiast toegezongen, eerst een liedje in het Engels en daarna een liedje in het Swazi. Het liedje in het Swazi ging erover dat iedereen je hoofd, schouders, armen en benen aan mocht raken, maar dat niemand aan je schaamstreek of billen mag komen.... Blijkbaar staat seksuele voorlichting hier al vroeg op het lesprogramma. Vervolgens moesten wij wat vertellen. Luuk stelde zich eerst voor en daarna deed ik hetzelfde. Ik vroeg of de kinderen nog vragen hadden. De eerste vroeg wat wij aten en vervolgens vroeg er nog eentje hoe we daar gekomen waren. We vertelden dat we vetkrijt, kleurpotloden, papier, pennen en zeepjes voor hen meegenomen hadden. De juf pikte al snel de 30 balpennen in en vervolgens brak er chaos uit. De kinderen graaiden naar de zeepjes en de kleurpotloden en het vetkrijt was ook in no time weg. De juf zei nog iets over eerlijk delen, maar zelf het goede voorbeeld geven was niet bepaald wat ze deed... Heel bijzonder... Nadat alles "eerlijk verdeeld" was (hier geldt echt het recht van de sterkste) en wij ook compleet overbluft waren door de uitgebroken chaos, werden we gelukkig gered door de gids. Hij liep nog even met ons over het schoolterrein en liet  de moestuin zien waar Groen gegeven werd. Hij vertelde ook dat de kinderen ontbijt en lunch op school krijgen en liet ons vervolgens de keuken zien. Drie grote kookpotten, geen fornuis of iets dergelijks. Het eten wordt bekostigd door de regering, world food program en WHO. Nadat we de keuken gezien hadden gingen we naar de homestead van de oma van onze gids voor de lunch. We kregen eerst een rondleiding van zijn zus en het kleine broertje speelde met ons met de voetbal. Iets verderop stond een klein gebouwtje dat als kerk diende en als peuterspeelzaal. We baalden wel een beetje dat we geen kleurpotloden meer hadden... De lunch werd in de keuken geserveerd. Alles stond uitgestald op rieten matjes. De vrouwen moesten aan de ene kant gaan zitten, de mannen aan de andere kant. De mannen mochten eerst eten opscheppen en daarna mochten wij. We kregen een stevige maispuree, gekookte kip, wat bouillon als jus, spinazie, kool en een poempoenachtige puree. Geen bestek, dus we mochten met de rechterhand eten. Erg lekker allemaal! (overigens is het best lastig om kip te kluiven met een hand..) Terwijl wij zaten te lunchen had oma al haar rieten handwerkjes uitgestald in de hoop dat we iets zouden kopen. Helaas voor haar hadden we geen interesse. Na de lunch reden we terug naar Mlilwane. De gids moest eigenlijk terug naar huis lopen vanaf het park en dus besloten we hem thuis te brengen. Hierdoor zagen we een klein stukje echt Swaziland, we hebben hem niet eens voor zijn deur afgezet, maar we kwamen in een buurt die toch wel deed denken aan een getto. Het meest opvallende vond ik de hoeveelheid kappershutjes, ook wel logisch want de eerste paar jaar dat kinderen naar school gaan moeten ze kaalgeschoren zijn. Met gemengde gevoelens kwamen we terug bij onze hutjes. De rest van de middag hebben we in de zon Skip-bo zitten spelen. Na het avondeten zijn we nog even bij het kampvuur gaan zitten. De gesprekken werden helaas gedomineerd door een paar ongelooflijke bralballen naast me die druk bezig waren te bepalen wie de langste had. Maakte wel dat ik ongelooflijk dankbaar ben voor mijn ouders en de opvoeding die ik heb genoten! 

Dagje niksen

1-8 Een lekker luierdagje. Opgestaan om kwart voor negen en om negen uur gaan ontbijten. Na het ontbijt een beetje door het park gestruind en foto's gemaakt van de impala's, wrattenzwijnen en andere bokjes. Toen Luuk en ik terug liepen naar ons hutje zag ik iets blauws bij de boom. Ik dacht eerst dat het een vogel was, maar het bleek een soort kameleon te zijn. Heel gaaf om te zien! Zo'n beestje op de foto zetten is best lastig, want ze zijn heel erg schuw en ze weten zich verdomd goed te verstoppen! Ik was dus ook zo weer een uur verder :-). In de zon nog even lekker zitten puzzelen en rond een uur of drie een stuk gaan lopen. De wandeling rond de dam was erg mooi. Nadat we terug waren hebben we nog even zitten kletsen en puzzelen en daarna was het al weer tijd voor het avondeten. Om 8 uur werd er een traditionele dansvoorstelling gegeven, maar omdat het zo koud was zijn we lekker bij het kampvuur blijven zitten. (Ook een beetje omdat Nederland al vertegenwoordigd werd door een groep schreeuwende kinderen en wij een beetje last hadden van plaatsvervangende schaamte) Bij het kampvuur hebben we nog even zitten kletsen met een tourguide die ons tips gaf voor in het Krugerpark; ga voor een night game drive, doe de boottocht bij Pezulu Tree House Lodge, je kan gaan zwemmen met het nijlpaard Jessica en neem je eigen eten mee want de restauranteigenaren in het Krugerpark proberen je te vermoorden met het eten dat ze serveren. Altijd fijn om dit soort dingen op voorhand te weten :-). Rond een uur of half 10 zijn we uiteindelijk terug naar de hutjes gegaan om te slapen. 

Naar Swaziland

31-7 Op tijd opgestaan omdat we vandaag 380km moesten rijden... Na het inpakken van de auto eerst nog even naar het strand gereden omdat ik het strand nog niet gezien had. Een hele mooie blauwe zee en prachtige hoge golven! Had daar rustig nog een paar uur kunnen zitten, maar we moesten echt wel gaan rijden. Rond twee uur kwamen we aan bij de grensovergang met Swaziland. We kregen een papiertje mee dat we moesten laten stempelen, maar dat was de grenswachter even vergeten te vertellen. Wij reden vrolijk verder en dus werden we teruggestuurd. Nadat we de paspoorten hadden laten stempelen en ook het papiertje mochten we vervolgens doorrijden naar de grenspost van Swaziland. Hier weer naar binnen en de boel weer laten afstempelen. Toen we de auto in wilden stappen kregen we te horen dat we ook voor de auto moesten betalen. Wij dus weer terug naar binnen en daar betaald voor de auto. De baliemedewerker verzekerde ons er nog een keer van dat we het beste en mooiste land ter wereld binnen zouden gaan. Geen criminaliteit en iedereen is vriendelijk en behulpzaam was de boodschap. Net over de grens hebben we een hapje gegeten bij een guestlodge/ restaurant en daarna zijn we verder gereden richting Mlilwane. Onderweg nog een keer gestopt om te tanken. Dit was ook wel grappig; in Swaziland hebben ze een eigen munteenheid, maar hij staat 1:1 met de Afrikaanse Rand en dus kun je ook met de Rand betalen. Bij het tanken gaven we de pompbediende het bedrag in Rand en hij wilde ook wisselgeld in Rand geven. Voor hij dit bij elkaar had moest hij eerst 6 collega's af. Rond 5 uur kwamen we bij Mlilwane aan, een prachtig park omringd door bergen.... Van dichtbij bekeken bleek het wat meer op Swazi Centerparks te lijken :-) wel grappig hoor, maar die drie nachten zij ook echt wel voldoende! Grote groepen toeristen in een nagemaakt Swazidorp. Van de voorkant lijken het traditionele bijenkorfhutjes, maar ze zijn uitgebouwd met een douche en toilet en we zouden zelfs het kraanwater moeten kunnen drinken. De impala's, wrattenzwijntjes, springbokken, zebra's en andere bokken lopen overal. Er liggen een stel krokodillen bij het water en we werden weer gewaarschuwd voor loslopende nijlpaarden. Na het eten hebben we nog even bij het kampvuur gezeten en toen zijn we naar bed gegaan. Eenmaal in bed hoorde je de impala's en zebra's naast de hutjes van de blaadjes snoepen. Weer 's wat anders; wakker gehouden worden door kauwende impala's en zebra's :-). 

Beestenbende

30-7 Om half 6 ging de wekker, gedoucht, aangekleed en de ontbijtpakketjes uit de koelkast gevist en ons braaf om 6 uur bij het hek gemeld voor de game drive van vandaag. De hoge open 4wd stond klaar en de chauffeur/ ranger deelde dekens uit. Geen overbodige luxe bleek toen we over de snelweg raasden... Het was zo verdomd koud in die bak dat we even het idee hadden dat we ijsberen en pinguïns gingen zoeken in plaats van de big 5. Na een uur  koukleumen kwamen we aan bij de ingang van  het Hluhluwe-Umfolozi park. De zon was er inmiddels wel, maar heel veel warmer was het nog niet. Niet lang nadat we het park ingereden waren zagen we de eerste impala's kudu's en zebra's. Een stukje verderop zagen we twee hyena's rennen. Dit is wel bijzonder omdat hyena's eigenlijk alleen 's nachts actief zijn. Nog voor de koffie zagen we een groep giraffen die van de groene blaadjes van de acaciabomen aan het snoepen waren. Ook wrattenzwijnen gingen rustig door met eten zoeken terwijl wij op nog geen twee meter afstand toekeken. De koffiepauze werd ingekort omdat de ranger een olifant in de gaten had die onze kant op kwam wandelen. Voor we een echte kudde olifanten konden bewonderen moesten eerst nog tegen een groep impala's, kudu's, nyala's, steenbokjes, apen en nog meer wrattenzwijnen aankijken... Heel vervelend ;-). De olifanten waren echt heel mooi om te zien. Er liepen ook wat kalfjes mee die ook zonder problemen dikke takken van bomen braken om ergens bij te kunnen waar ze aan wilden knabbelen. Niet lang nadat we de olifanten hadden gezien zagen we de eerste neushoorn in een rivierbedding liggen. Hij flapperde even met z'n oortjes, maar sliep vervolgens vrolijk verder. Bij een van de waterplassen in het park hadden we van veraf een kudde wildebeesten zien oversteken, maar toen wij er eenmaal waren waren zij natuurlijk al verdwenen. Er waren wel een paar gieren aan het badderen en dat was ook heel mooi om te zien. (Overigens hebben we vandaag buiten groot wild ook heel veel mooie vogels mogen spotten!) Wat later op de dag konden we toch nog wat wildebeesten van dichtbij bewonderen. Een van hen had de gekke vijf minuten en nam vervolgens een zandbad om de parasieten van zich af te schudden. Een wildebeest lijkt overigens een mix van een paar dieren; het heeft de hoorns van een buffel, de strepen van een zebra en de staart van een paard. Op weg naar de lunchplek zagen we een vreemde combinatie. We reden voorbij de neushoorn die in de rivierbedding lag toen ik iets zag bewegen. Eerst dacht ik dat er een jonge neushoorn bij lag, maar toen ik door de verrekijker keek bleek dat er voor de neushoorn een leeuw lag te slapen! De ranger had dit in zijn afgelopen vijf jaar als ranger nog nooit gezien. Er bleek ook nog een leeuwin in de buurt te liggen. Een heel apart gezicht zo bij elkaar! Nadat wij even hadden staan kijken ontstond er een korte file. Kinderen en volwassenen gingen uit de ramen van de auto's hangen om te zien waar wij naar keken... Niet slim, zeker als je je bedenkt dat zo'n leeuw zomaar trek zou kunnen hebben...  We zagen nog meer neushoorns op weg naar de lunch, maar nadat we geluncht hadden stond er een op het punt de weg over te steken en dus stond hij ineens heel dicht bij de auto. Wel ontzettend gaaf om te zien!  Net voor we het park uit wilden rijden zagen we nog een groep bavianen en net buiten het park zagen we ook nog een buffel tussen een groepje impala's en bavianen staan. Vier van de big 5 hebben we in een dag gezien! Heel bijzonder! Ondanks dat we de hele dag eigenlijk alleen maar in de auto hadden gezeten waren we bekaf toen we om 4 uur terug kwamen bij Lalapanzi Lodge. Na een anderhalf uur relaxen zijn we heerlijk gaan eten bij de Ocean Basket; a perfect ending to a perfect day!  Morgen gaan we naar Swaziland, ik ben benieuwd wat ons daar weer te wachten staat!

Over het paard getild.....

29-7 Na een heerlijk ontbijt (mag wel gaan lijnen na de vakantie, als toerist lijdt je echt geen honger in Afrika!) een afspraak gemaakt om te gaan paardrijden. We hadden nog even de tijd en dus zijn we eerst het dorp weer ingegaan. De eerste stop was bij het cultureel centrum. Dit bestond uit een souvenirshop en een klein museum. Zowaar geen souvenirs gekocht, maar wel een levende krokodil gespot langs de kant van het water. Hierna naar de hoofdstraat van het dorp gereden en daar ook even in de winkeltjes en fruitstallen gekeken. Na een lekkere bak koffie op een zonovergoten terras zijn we richting het park gereden. Onderweg zagen we een stel wrattenzwijnen oversteken. Snel een foto gemaakt en toen hebben ze mij afgezet bij de stal... Nou ja, een oud vervallen hutje dat voor stal door moest gaan. De paarden zagen er prima verzorgd uit. Ik mocht op Bavaria rijden :-). Het was echt een hele gave rit! ( buiten het feit dat ik tijdens een volle galop op het einde van de rit werd gelanceerd en het laatste kwartier terug moest lopen aangezien Bavaria had bedacht dat hij ook wel zonder mij naar de stal kon wandelen hahaha) Het was echt supergaaf omdat je met de paarden heel dicht bij alle dieren kon komen. In de eerste paar minuten van de rit zagen we wrattenzwijnen, daarna zebra's, impala's en kudu. Halverwege de rit zagen we ook nog een krokodil op een paar meter afstand! Tijdens de wandeling terug werd ik vreemd aangekeken door een kudde gnoes en over het rondsluipende luipaard heb ik vooral niet al te veel nagedacht... :-) Ik was wel blij toen ik een andere mafkees daar zag hardlopen; was ik tenminste niet de enige die voor prooi door kon gaan hahaha!  Om een uur of half drie werd ik opgehaald door Marlous, Luuk en Erica en reden we snel door naar het vertrekpunt van onze boottocht. Ook de boottocht was ontzettend gaaf. We hebben drie krokodillen en heel veel nijlpaarden gezien. Ook zagen we flamingo's, een visarend, een soort leguaan, verschillende soorten ijsvogels en nog wat andere vogels waarvan ik de namen niet heb onthouden. De zonsondergang boven het water was erg mooi en bij de steigers werd door een groepje "Zulu's" een traditioneel dansje opgevoerd. Wel leuk om even naar te kijken.  Op aanraden van de eigenaresse van Lalapanzi zijn we bij de Seafood Basket gaan eten. We hebben voor een belachelijk bedrag ontzettend veel (onze bestelling werd twee keer gecontroleerd) en verse vis naar binnen zitten werken. De eigenaresse had niet gelogen, het was echt super lekker!  Na het eten rondjes door het dorp gereden omdat we niet konden geloven dat de nijlpaarden gewoon over straat lopen. Het duurde even, maar toen zagen we inderdaad twee nijlpaarden op een parkeerplaats in het gras staan grazen! Wat een maf gezicht is dat. Wel cool:-)  Nu gaan we gauw slapen, want we worden morgenvroeg om 6 uur opgehaald voor de game drive. We zijn benieuwd... :-). 

Nijlpaarden, apen en rugby

28-7 Het viel een beetje tegen om wakker te worden deze ochtend... Luuk had een beetje last van een kater en dus vroegen we of we de kamer wat langer mochten gebruiken. Ook wel lekker om rustig aan te kunnen doen. Uiteindelijk zijn we om 12 uur vertrokken richting St Lucia. Onderweg hebben we bij Mr Wimpy gegeten en om een uur of half 4 kwamen we bij Lalapanzi guesthouse aan. De eigenaresse begon meteen enthousiast alle informatie over St Lucia en de vooraf geboekte boottocht en game drive te geven. Vervolgens kregen we een rondleiding door het guesthouse en werden we nog een paar keer gewaarschuwd voor de nijlpaarden die hier na zonsondergang de straten onveilig maken. Hoe maf is dat?! We konden het natuurlijk niet laten om het dorpje te gaan verkennen in de hoop die nijlpaarden te zien :-). En jawel, we hebben ze gezien! Weliswaar niet op straat, maar in het water, maar daarom waren ze niet minder indrukwekkend. Op straat zagen we wel een groepje apen die de straten afstruinden op zoek naar eten. Ook leuk om te zien!  Bij de lokale boatclub was het heel druk omdat de belangrijkste rugbywedstrijd van het jaar werd gespeeld. Het sfeertje was erg leuk! Van beide teams zaten er fans binnen en aan het einde van de wedstrijd feliciteerden ze elkaar. Weer eens wat anders dan een stel voetbalhooligans die elkaar de hersens inslaan... Wij hebben er heerlijk gegeten en daarna zijn we terug gegaan naar het guesthouse om de zwemwedstrijden te kunnen kijken :-). Toch lullig voor die Nederlandse dames... 

Naar zee!

27-7 Vandaag na het ontbijt naar de kust gereden. Onderweg bij een fotozaak een afstandsbediening voor de camera gekocht voor tien euro :-). Vervolgens nog een lekkere kop koffie gehaald bij Mr Whimpie en toen verder gereden richting uMhlanga Rocks. Dit kleine stadje ligt bij Durban en Durban is een van de grootste en ook meest criminele steden van Zuid-Afrika. Het verbaasde ons dan ook niet dat er een groot hek met stroomdraad rond Zeranka Lodge stond. We waren er rond een uur of twee en hadden eigenlijk wel zin om langs het strand naar het centrum te lopen Het kon wel overdag, maar omdat we ook nog moesten lunchen besloten we toch maar met de auto te gaan. Aan het strand vonden we een Italiaans tentje en daar hebben we dus ook lekker geluncht. Er waren aardig wat mensen aan het zwemmen in zee, terwijl het echt niet heel erg warm was en ook nog eens flink waaide. Ook stonden er waarschuwingsborden dat er witte haaien in zee zaten. Niet de meest ideale omstandigheden dus... De kinderen van de lokale basisschool kwamen voor de gymles naar het strand en mochten lekker in het zand spelen, zo wil ik ook wel gymles :-). Na de lunch zagen we flink wat kitesurfers over de golven springen, prachtig om te zien! Eenmaal terug bij de lodge hebben we even lekker een paar uurtjes gelummeld voor we op aanraden van Lisa met de taxi naar de Steak& Ale gingen. Een lokale pub met een verdomd goede keuken. Eerst heerlijk gegeten en ook nog twee biertjes "gewonnen" door een paar hele moeilijke vragen te beantwoorden aan het promotieteam van Castle Beer> ging helemaal nergens over maar was daardoor zeker zo leuk. De openingsceremonie van de Olympische Spelen was via de tv te volgen en dus hebben we dat zitten kijken. De echte manager van Steak en Ale was er niet en de meiden achter de bar hadden zelf zin in een borrel en dus gooide ze om 11 uur de tent dicht onder luid protest van de klanten. De kroeg aan de overkant van de straat was nog wel open en dus zijn we daar verder gaan kijken. Het was erg gezellig op het terras en het publiek kwam zo'n beetje overal vandaan en dus werd er bij elk land wel door iemand gejuigd. Nadat we Erica toch wel erg intiem met een kruk zagen kroelen besloten we dat het hoogste tijd was om naar de lodge te gaan. De taxichauffeur had veel lol om de poging tot meezingen, maar baalde zichtbaar toen bleek dat we niet teut genoeg waren om het dubbele van de afgesproken prijs te betalen. Eenmaal bij de lodge snel het bed ingedoken.

Sani pass

26-7 Om kwart over zeven ging de wekker en om acht uur zaten we aan het ontbijt. Na het ontbijt snel de jas gepakt en de tas meegenomen want om negen uur werden we opgehaald voor de tour naar de Sani Pass, de bergweg richting de grensovergang met Lesotho. Onze gids Steve nam ons eerst mee naar het kantoor om de formulieren in te vullen zodat we de grens over konden. Vervolgens mochten we in de Landrover Defender mee richting Sani Pass. De hele dag heeft hij die Landrover af zitten zeiken, hij had hoe dan ook goede humor. Net na de afslag zagen we een bokje dat hij duiker noemde en wat verderop zagen we weer een groep bavianen. Bij een van de uitkijkpunten konden we heel in de verte een Afrikaanse eland zien (lijkt helemaal niet op de Europese versie). Na de grenspost begon de aambeienweg; als je het tenminste nog een weg kon noemen... Rotsen,gaten en plakken ijs met een heleboel haarspeldbochten. Wel ontzettend gaaf! Het ijs kwam van bevroren watervallen. Deze watervallen zijn het hele jaar door bevroren omdat ze nooit in de zon komen. Helemaal boven moesten we eerst de paspoorten laten controleren aan de grens met Lesotho. De controlepost was eigenlijk te vergelijken met een bouwkeet met een hek er omheen. De kleine bergratjes die eruit zien als woestijnratjes maakten meer indruk dan de controle van de paspoorten :-). De mannen waren wel erg vriendelijk. Vervolgens reed Steve door naar een paar hutjes aan de linkerkant van de weg. We mochten in een hutje plaatsnemen en vervolgens vertelde hij ons over de bewoners en over Lesotho. De vrouwen met kleine kinderen woonden hier terwijl de mannen op de maisvelden werken die wat lager liggen. De bewoonster verdient bij door traditioneel bier en brood te verkopen aan de schaapsscheerders en toeristen. Het bier en brood mochten wij ook proeven. Het brood was best lekker, over het bier waren de meningen verdeeld... Het smaakte ook totaal niet naar bier, maar leek meer op het vocht van zure melk gemengd met stoepkrijt waar nog wat verdwaalde gerstkorrels in ronddreven. Er zat ongeveer 2% alcohol in en Steve vertelde ook dat het een voedzame drank was en niet iets wat zomaar even gedronken wordt. Natuurlijk konden we het niet laten om ook nog even met de kinderen te spelen en foto's van hen te maken en voor we weggingen hadden we nog een stel balpennen en stiften uit onze tassen verzameld en aan een van de moeders gegeven. Ze was er dolgelukkig mee en wilde ze niet graag met de rest van de groep delen. Hierna reden we naar de hoogste kroeg van Zuid- Afrika waar we een heerlijke lunch kregen. Na de lunch moesten we via dezelfde route weer naar beneden. In een van de haarspeldbochten moesten we een busje laten passeren. Het busje zat tot in de nok toe vol en Steve zei half grappend dat de busjes pas echt vol zitten als er ook rechts naast de bestuurder iemand zit. Ze worden ook wel two mores genoemd omdat de chauffeurs altijd zeggen " Yes, I can fit in two more" op de vraag of er nog ruimte is in de bus. Je zou denken dat er veel fatale ongelukken gebeuren op de Pass, maar dit bleek niet zo te zijn. Erica presteerde het zelfs om halverwege in slaap te dommelen terwijl we alle kanten op stuiterden in de auto. Terug bij ons B&B vertelde Lucia dat ze geen Boboti had kunnen krijgen en dus besloten we bij de lokale pub te gaan eten. Erg lekker gegeten en daarna in het huisje nog even Skip bo gespeeld voor we moe maar vier stempels rijker in ons paspoort (bij mij op dezelfde pagina als de stempels van Canada en Australië hahaha) naar bed gingen.