Weer thuis
En dat was het dan alweer!
Bedankt weervoor alle mailtjes, reacties en berichtjes! Leuk dat jullie hebben gelezen en tot volgend jaar :)
Groetjes,
Marijke & Marlous
Terug naar huis :(
9-8
Het onderkomen in Dullstroom heette: Highland Rose Country House Serenity and Spa en we hadden gisteren al gezien dat er ook massages en schoonheidsbehandelingen gegeven werden. Tja...toen konden we het natuurlijk niet laten massages te boeken. Na een heerlijk ontbijt gingen Marlous en Erica om half 11 voor een uur durende massage naar boven en om half 12 was ik aan de beurt. De massages waren heerlijk ontspannend. Uiteindelijk namen we rond 1 uur afscheid en begonnen we aan de rit naar het vliegveld. Om half 3 zijn we nog even gestopt voor lunch en uiteindelijk kwamen we rond half 5 aan bij het vliegveld. De man die onze auto in ontvangst nam, zette ons met de auto af bij de vertrekhal. We konden nog niet inchecken en dus zijn we bij het observatiedek gaan zitten skip boën tot dit wel mogelijk was. Eenmaal ingecheckt zijn we nog even gaan shoppen en hebben we nog wat gegeten. Uiteindelijk waren we (net als op de heenreis) weer te laat bij de gate. Gelukkig konden we het vliegtuig nog in en het personeel kon er nog wel om lachen. De man naast mij was echter minder goed gehumeurd en ik durfde dan ook spontaan niet meer naar de wc, nadat ik van Marlous wat uit het bagagevak had moeten pakken en hij dus weer moest opstaan vanwege ons. De vlucht van Johannesburg naar Londen Heathrow verliep verder prima en dus landden we twee maaltijden, twee films en paar uur slaap later veilig in Londen. Hier moesten we door de douane en de security en nadat Luuk zijn handbagage met fles whisky had ingecheckt (anders mocht de fles niet mee) haalden we een bak koffie bij de Starbucks. Ook hier de wachttijd doorgekomen met skip bo (je zou toch denken dat we dat spel nu onderhand zat zouden zijn) en vervolgens weer in het vliegtuig gestapt richting Düsseldorf. Dit was niet zo'n fijne vlucht. Zowel Marlous als Erica kwam beroerd uit het vliegtuig. In Düsseldorf werden we opgewacht met een bosje bloemen en een welcome home ballon door Janet, Susan en Emma :-). Na een kop koffie namen we afscheid van Luuk en Erica en stapten we in de auto richting Losser. Rond half 5 waren we uiteindelijk thuis en nadat we gedoucht hadden en om 8 uur twee hoogst beledigde katten uit het poezenhotel hadden opgehaald ploften we thuis op de bank met heel veel mooie herinneringen aan een indrukwekkende reis en geweldige vakantie met twee lieve en gezellige reispartners!! We hebben genoten!
kkkkkkkkkoud!!!!!!!!!!!!!!!!!
8-8
Om 4:45 uur ging de wekker... Best vroeg! Nadat we ons dik hadden aangekleed stapten we in de auto. De auto liet ons weten dat het 2 graden was...brrrrr!!! De game drive startte nadat iedereen een plekje had in de auto, nou ja, eerder een bus, want er konden 15 personen in. Voor een gezin werd een andere auto geregeld omdat ze er niet meer in pasten. We kregen deze keer met twee personen een dekentje en dat was wel knus, maar niet bepaald warm. Luuk gaf de schijnwerper om dieren te spotten snel aan de man die voor hem zat, zodat hij tenminste geen ijskoude handen kreeg. We bleken qua game drives verwend te zijn geweest, want deze viel een beetje tegen. De chauffeur bleef hoofdzakelijk op de geasfalteerde weg en het was nu niet zo dat hij met de bus dichter bij de dieren probeerde te komen. Omdat het zo ontzettend koud was, de temperatuur daalde nog een paar graden rond de zonsopkomst, zagen we voor ons gevoel niet heel veel dieren. We zagen impala's, zebra's nyala's, wildebeesten, een giraffe, een neushoorn, een hyena ( die was wel,heel gaaf, want hij stond vrij dicht bij de weg), gieren, aapjes en uiteindelijk zagen op de terugweg ook nog een luipaard (ook heel erg gaaf natuurlijk! Zo zie je ze helemaal niet en dan zie je ze ineens twee dagen achter elkaar) Om half 9 kwamen we totaal verkleumd terug bij de receptie. We besloten een warme bak koffie te halen bij de snackbar om te ontdooien. Met de bak koffie in de zon warmden we snel op en dus gingen de kleren laagje voor laagje uit. Nee, we hebben niet in onze blote tokus op het terras gezeten, no worries! Maar we stapten uiteindelijk wel in een korte broek en een shirt in de auto toen we van Skukuza vertrokken in tegenstelling tot de lange broek, het hemd, shirt met lange mouwen en de drie truien die we 's morgens aan hadden tijdens de game drive.... De temperatuurverschillen zijn gelukkig niet zo groot...;-) Vlak voor vetrek zagen we hoe een zebramangoeste (lijkt op een wezel) bij de overburen de keuken leeg roofde. We besloten de route door het park richting Hazyview te nemen in plaats van de geadviseerde route die om het park heen liep. We reden door recentelijk afgebrand gebied en dus zagen helaas niet heel veel dieren langs de weg buiten de impala's, zebra's en kudu's. Bij een waterplas hadden we wel mazzel. Er lag een nijlpaard in het water en aan de kant lag een grote krokodil te zonnebaden samen met een stel schildpadden, ook stond er een bijzonder soort ooievaar; de zadelbekooievaar. Nadat we een ontzettende vieze bak koffie hadden gedronken bij de uitgang van het park reden we via de panoramaroute naar Dullstroom. De panoramaroute liep door de bergen en door een natuurgebied dat men Highlands Meander noemt. Dat gebied deed nog het meest denken aan Schotse hooglanden, heel bijzonder om te zien. Deze weg is met 2169 meter hoogte ook de hoogste snelweg van Zuid- Afrika. In het dorp Sabie besloten we te lunchen en we merkten dat het aardig afgekoeld was. Toen we eenmaal in Dullstroom aangekomen waren was het uiteindelijk nog maar 6 graden! Daar sta je dan in je korte broek en t-shirtje... Brrrrrr! In het huisje was het niet veel warmer en dus waren we heel erg blij toen we de elektrische matrasverwarmer zagen en nog blijer toen we zagen dat deze al op preheat stond :-). We trokken snel warmere kleren aan en konden nog een stuk van de hockeywedstrijd van de Nederlandse dames zien. Omdat we nog wilden inchecken voor het vliegtuig besloten we om in een pub in Dullstroom te gaan eten waar volgens de eigenaresse van de lodge ook wifi zou zijn. Daar aangekomen bleek de wifi niet te werken, maar we mochten wel inchecken op de computer. Gezellig gegeten en met het personeel zitten kletsen. Het bleek in Dullstroom gesneeuwd te hebben en ook in Pretoria en Johannesburg had het deze dag gesneeuwd. Niet zo raar dat het koud was dus. In de pub was het ook niet erg warm, want de houtvoorraad was bijna op omdat de leverancier ziek was... Nadat ook het inchecken voor elkaar was en we de Irish Coffee op hadden zijn we terug gegaan naar het huisje. Met z'n vieren in en rond het voorverwarmde bed van Luuk en Erica Skip Bo gespeeld tot de wijn zo goed als op was en toen gaan slapen.
Krugerpark
7-8
Om 8 uur ontbeten en daarna de souveniershop van de lodge geplunderd. Veel te veel leuke dingen! Ook meteen een boekje van het Kruger gekocht want de volgende bestemming lag midden in het Krugerpark; Skukuza Restcamp. Sarah vertelde dat ze drie maanden bij Kruger gestudeerd had en in die maanden nog nooit een cheeta had gezien. Ook luipaarden schijnen moeilijk te spotten te zijn. Na afscheid te hebben genomen en nog even een foto met de zelfontspanner gemaakt te hebben zijn we op weg gegaan. Na ongeveer een uurtje rijden kwamen we bij de poort van Kruger Park. We waren de poort nog maar amper door of ik zag een cheeta door het hoge gras lopen! :-) Het begon dus goed! Bij de toiletten waren er veel mooie vogels; een knalgele soort specht, een blauwpaarse vogel en Zazu uit de Lion King was er ook :-) Na de plaspauze zijn we nog even gestopt bij een supermarktje en hebben we nog even een bak koffie gehaald. Ook hier waren er veel vogels te zien en ook zagen we hoe het koffietentje werd beroofd van suikerzakjes door een soort eekhoorn. Vervolgens begonnen we aan onze safari door het Kruger. In eerste instantie zagen we alleen groepen impala's, maar wat verderop zagen we de eerste giraffe. We besloten van de hoofdweg af te draaien en een van de zandweggetjes te volgen ondanks dat de man bij de poort had gezegd dat we op de hoofdweg moesten blijven om de meeste dieren te zien. We bleken een goede beslissing te hebben genomen want het duurde niet lang voordat we kudu's, een olifant en zelfs leeuwen zagen. Hoe Marlous de leeuwen heeft gezien is nog steeds een groot vraagteken, want ze lagen best ver van de weg en heel goed verstopt! Een stukje verderop zagen we nog een stel olifanten. Toen we besloten om even bij een waterplas te gaan kijken hadden we ook mazzel. Er was een giraffe die op z'n gemakje ging staan drinken en op de achtergrond was een groep gieren aan het zonnebaden. Een giraffe ziet er wel heel grappig uit als hij drinkt omdat hij haast een spagaat doen met zijn voorpoten voor hij met zijn kop bij het water kan komen. Hij was dan ook ontzettend alert omdat hij natuurlijk ook erg kwetsbaar is in die positie. Toen de giraffe klaar was met drinken zijn we verder gereden. We stopten bij een picknickplaats om te lunchen. Ook een grap trouwens, je mag nergens uit je auto i.v.m. de wilde dieren behalve bij plaatsen die op de kaart staan gemarkeerd. De grap is dat die plaatsen echt niet veiliger zijn. Om de picknickplaats stond voor de vorm een hekje, maar elk dier kon er vrolijk overheen, onderdoor of simpelweg omheen lopen... Bij de picknickplaats stond een huisje om dat huis stond een hoog hek met scherpe punten, een ijzeren hek met prikkeldraad erboven voor de ingang en om het hele perceeltje was schrikdraad gespannen, zag er iets geloofwaardiger en afschrikwekkender uit dan het hekje om de picknickplaats hahahaha!
Kort na de lunch stak er een neushoorn de weg over. We twijfelen nog steeds of het nou een witte of de zeldzamere zwarte neushoorn is geweest, maar het was hoe dan ook weer een mooi exemplaar. We kwamen zo veel kuddes impala's tegen dat ik moest denken aan wat de man naast me in het vliegtuig op de heenreis had gezegd: 'Don't get too excited when you see impala, they're not that special, you see them everywhere.'
We kwamen bij een grote vlakte waar nog een heel klein plasje water stond. Het was inmiddels een uur of half 4 en er waren heel veel dieren die bij dit kleine plasje water kwamen drinken; zebra's, kudu's impala's, nyala's en nog meer boksoorten die we niet zo snel konden herkennen. Het waaide enorm hard en er ontstonden telkens zandstormen en wervelwinden, die het uitzicht nog mooier maakten. We besloten toch maar weer door te rijden. Niet veel verder op de route zagen we ineens iets fel blauws door de lucht vliegen. Het was een prachtige vogel die felblauw was als hij vloog, maar terwijl
hij op een takje zat was de kop lila met wit en zwart en waren de vleugels aquablauw met zwart. Ontzettend mooi om te zien! We wilden de vogel ook graag in vlucht op de foto en dus probeerden we hem aan het vliegen te krijgen door te klappen, met de autodeur te slaan, te toeteren en te fluiten, maar dit werkte niet. Pas toen iemand per ongeluk een harde boer liet schrok het beestje op en vloog weg en doordat wij zo hard moesten lachen lukte het nog niet om een fatsoenlijke foto te maken. Bij de volgende waterplas zagen we weer een stel neushoorns liggen. Eenmaal terug op de hoofdweg richting Skukuza hadden we een auto voor ons rijden die erg irritant reed. Op het moment dat we de auto in wilde halen stak er ineens een olifant over. We wachtten rustig af tot de olifant aan de andere kant van de weg was en haalden toen de auto alsnog in. We waren natuurlijk alle vier naar de olifant aan het kijken die aan de andere kant van de weg met ons mee leek te lopen en hadden dus ook totaal niet inde gaten dat er van de linkerkant een grote mannetjesolifant de weg op stapte tot we er nog een kleine 20cm vandaan waren! Geloof me, zo'n olifant van zo'n vier meter hoog is heel groot van dichtbij en ziet er ook helemaal niet zo schattig uit als hij z'n oren naar voren zet en met een paar gigantische slagtanden en grote ogen boos naar een auto kijkt! De foto die Marlous maakte is wel geniaal; op het moment dat Luuk de auto in de achteruit had gezet stak de olifant de weg over en op de foto zie je naast die olifant het spiegelbeeld van mij en Luuk... Altijd leuk die schrikmomenten...:-)
Nadat we weer een beetje waren bijgekomen van de schrik stond ons een volgende verrassing te wachten. Als er in het Kruger een file staat, dan houdt het in dat er wat te zien is. Net voor een brug stond een file en dus vroegen we wat er te zien was. Een luipaard!! (De krokodil die ook in het zand lag vond niemand interessant geloof ik... Hoezo verwende toeristen?!) pas toen het luipaard onder de brug door gelopen was konden we hem ook goed zien. Wat een prachtig dier is dat! Een cheeta is heel slank en sierlijk, maar een luipaard heeft qua bouw meer weg van een leeuw en lijkt hierdoor veel gespierder. Het luipaard liep uiteindelijk zo ver door dat hij niet meer zichtbaar was en dus reden wij snel door richting Skukuza, want de zon begon ook langzamerhand onder te gaan. Net voor Skukuza lagen er nog twee bruggen over water. Bij de eerste brug ging Luuk even snel plassen en werd hij bekeken door een stel nijlpaarden en een krokodil of twee. Bij de tweede brug stond een kudde buffels te grazen en waren verschillende ijsvogeltjes aan het vissen.
Na het inchecken bij de receptie van Skukuza en het boeken van een ochtend game drive zijn we nog even boodschappen gaan doen en vervolgens gaan eten bij een restaurantje dat ook als spoorwegmuseum diende. Wel grappig want we zaten op een oud perron te eten. Na het eten zijn we snel terug naar de huisjes gegaan voor een kort nachtje, want we moesten om 5:15 uur verzamelen voor de game drive.
Into the wild
6-8
Weer vroeg op want we hadden om half 7 een game walk. Toen we de slaapkamers uitkwamen zagen we een stel giraffen voor het huisje lopen. Om het huisje heen stonden sporen van de giraffen dus ik wist ook meteen wat ik gehoord had. Om half 7 liepen we met onze gidsen Sarah en haar vriend mee voor de game walk. We waren blij dat we met Sarah mee konden en niet met Rikus mee moesten. Rikus is bezig met een rangeropleiding en neemt zichzelf heel erg serieus, maar door zijn doen en laten leek hij nog het meeste op Herr Flick uit Allo Allo. Om te voorkomen dat we bij elk spoortje en dier 'Klap!' zouden gaan roepen hebben we dus maar snel voor Sarah gekozen. De giraffen stonden nog steeds in de buurt en dus liepen we daar eerst heen. De giraffen zagen ons natuurlijk wel, maar ze bleven rustig eten. Als we te dicht bij hen in de buurt kwamen, liepen ze een stukje verder, maar verder leek het hen weinig te interesseren dat er zo ongeveer 20 man naar hen stond te kijken. De game walk ging om het stuk waar de giraffen stonden heen. De vriend van Sarah had gehoopt dat we ook zebra's zouden zien, maar dat was helaas niet zo. We zagen wel een paar mooie vogels, een termietenheuvel en heel veel sporen van verschillende dieren. Terug van de game walk hebben we eerst op ons gemakje ontbeten. Een van de schoonmaaksters bij de lodge was wel gaaf trouwens, ze liep met een wasmand vol schoonmaakmiddelen, nieuwe handdoeken, flesjes water, beddengoed e.d. op haar hoofd! Toen we vroegen of we een foto mochten maken, moest ze lachen en deed vervolgens ook nog vrolijk een dansje en liet zien dat ze met de wasmand op haar hoofd ook een trap op en af kon. Eenmaal bij het huisje heerlijk buiten gedoucht (beetje jammer dat Marlous met het fototoestel kwam klieren) en daarna lekker van de zon genoten. Een groep wrattenzwijntjes en een groep bavianen kwamen op hun gemak voorbij wandelen terwijl wij in de zon zaten. Om half 3 hebben we van de high tea genoten en om 3 uur werden we opgehaald voor de volgende game drive. Ook deze was weer supergaaf! We zagen eerst een groep zebra's en impala's en vervolgens reden we naar een waterplas waar een hele grote groep buffels van de zon lag te genieten. Olaf had gehoord dat er leeuwen waren gezien en dus reden we naar die plek toe. Daar aangekomen zagen we een stuk of vier leeuwen die in de schaduw lagen te rusten. Olaf parkeerde de auto er weer pal naast. Toch even slikken in het begin... De leeuwin keek een paar keer naar ons, maar daarna staarde ze weer stug voor zich uit. Een andere leeuw lag lekker te rollen en een derde en vierde leeuw lagen compleet voor pampus. Toen er een volgende auto aan kwam rijden leek de leeuwin het zat te zijn om telkens gefotografeerd te worden en dus stond ze op en sjokte naar een ander plekje om daar vervolgens weer neer te ploffen. Olaf gaf de andere auto de ruimte en wij gingen op zoek naar een stel cheeta's. Toen we op die plek aankwamen zagen we een van de cheeta's nog net weglopen. Olaf en de spoorzoeker voorop de auto probeerden de cheeta nog op te sporen, maar ze had zich te goed verstopt. Wij vonden het hoe dan ook al erg gaaf dat we er een gezien hadden! Nadat we wat gedronken hadden zagen we in het licht van de ondergaande zon een stel gieren op het nest zitten. Toen de zon eenmaal onder was pakte de spoorzoeker er een flinke zaklamp bij en zocht op deze manier verder. We zagen een paar uiltjes, een stel konijnen en nog wat bushbabies. Net toen we het hek uit waren en op de terug naar de lodge waren zagen we nog een giraf. Al met al een hele gave game drive! Terug bij het huisje hadden Marlous en Luuk bedacht dat ze zonder maan waarschijnlijk nog mooiere foto's van de sterren zouden moeten kunnen maken en dus gingen ze weer met het statief onder de arm en de koplamp op het veld in. Erica en ik dronken ondertussen een lekker bakkie koffie. Na het eten hebben we nog een potje Skip Bo gespeeld en daarna zijn we naar bed gegaan. Rond kwart over 1 werd ik wakker. Ik hoorde weer voetstappen en geknaag. Marlous werd ook wakker en dus gingen we op onderzoek. Aan de schaduwen buiten was duidelijk te zien dat er een stel giraffen van de bomen om het huisje aan het snoepen waren. Door het badkamerraam konden we zien dat er eentje achter de douche stond te knabbelen en dus slopen we naar buiten. Om de douche en de wc stond een schutting en toen ik daar met twee oogjes overheen loerde keek ik recht in de ogen van de giraf :-). De giraf deed eerst een paar passen achteruit, maar besloot vervolgens dat ik toch geen gevaar vormde en dus kwam hij weer naar voren om verder te eten. Heel erg gaaf!! Het was best koud dus na een paar minuten zijn we terug naar binnen gegaan. Ook voor het huisje liepen een stel giraffen. Eenmaal binnen moesten we ook lachen, want telkens als de giraf een hap van de blaadjes nam, bewogen de takken van de boom in onze slaapkamer.... Weer 's een andere vorm van burenoverlast :-)
Grote beesten...
5-8
Om kwart voor 6 stonden we bij de receptie om nog even snel een bakkie koffie te drinken voor vertrek. Om 6 uur vertrokken we. Dik aangekleed en met een dekentje over, stiekem is het soms best koud in Afrika, begonnen we aan de tour. Voor we bij het gamepark waren waar we de big 5 konden spotten (een hek verder...) zagen we al impala's en nyala's, maar het werd in het park nog veel spectaculairder. Voorop de auto zat een spoorzoeker en die gast zag echt alles. We zagen nog meer impala's, nyalas, een giraf, wildebeesten (die ook echt als een stel wilde beesten over de weg kwamen rennen, gaaf gezicht!) kudu, zebra's en vervolgens kwamen we bij de eerste en gevaarlijkste van de big 5; de buffel. We dachten dat we ze van de weg af al best goed konden zien, maar de chauffeur en ranger Olaf vond dat we wel wat dichterbij konden komen en parkeerde de auto op nog geen twee meter van de buffels! Die buffels interesseerde het geen bal en ze graasden vrolijk verder. Wat verder op de route zagen we een kudde olifanten, deze stonden behoorlijk ver van de weg, maar ook dit was geen probleem. De heggenscharen werden uit een tas en uit het handschoenvakje gehaald en terwijl we over bosjes en struiken reden werden her en der takken van bomen of prikkelbossen gesnoeid en zo stonden we uiteindelijk midden tussen de olifanten. Supergaaf! Wat zijn die beesten gigantisch groot en imposant. Ook zij keken maar amper op of om en aten ongestoord verder... Het klinkt en ziet er wel even anders uit dan een grazende buffel, want olifanten houden van boomschors en slopen dus complete bomen. Na een tijdje tussen de olifanten te hebben staan kijken gingen we al snoeiend terug naar de weg. Olaf had via de radio gehoord dat er zowel leeuwen als neushoorns gesignaleerd waren, maar hij had ook begrepen dat de leeuwen in beweging waren en dat ze niet meer zeker wisten waar ze waren. We mochten kiezen; naar de neushoorns rijden of op zoek naar de leeuwen. We kozen voor de neushoorns. Geen verkeerde keuze, want even later stonden we een paar meter bij vier neushoorns vandaan. In het begin keken ze even verstoord op, maar daarna graasden ook zij rustig verder. Een van hen ging op een gegeven moment zelfs relaxed liggen. Het is bij al die dieren, nou ja, bij de buffels, neushoorns, olifanten, nijlpaarden en giraffen in elk geval erg mooi om te zien hoe kleine vogels continue druk zijn met de parasieten van de huid te halen. Nadat we bij een dam nog even naar nijlpaarden hadden gekeken was het tijd om terug te gaan. Bij de lodge hebben we toen eerst ontbeten en daarna zijn we terug gegaan naar ons huisje. Toen we aan kwamen lopen zagen we heel veel wc-papier onder het huisje liggen. We dachten eerst dat de wc buiten geen afvoer had, maar toen we boven kwamen bleek dat de apen een feestje hadden gehouden terwijl wij weg waren. Ze hadden aan het pak wijn geknabbeld, de kussens uit de bank gegooid en met het wc-papier gespeeld. Dat was wel grappig, wel een beetje jammer dat ze de wc niet gebruikt hadden, maar in plaats daarvan overal gepoept hadden, inclusief op de kussens... Nadat we de apenzooi opgeruimd hadden hebben we even lekker een boekje gelezen en geluierd. Ondertussen kwamen er een stel zebra's voorbij gewandeld alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Is het voor hen natuurlijk ook, maar wij stonden toch even gek te kijken. Rond half twee bedachten we dat het wel leuk zou zijn om naar Moholoholo te rijden, een opvangcentrum voor roofvogels en andere roofdieren. Daar aangekomen bleek het echter gesloten te zijn. We hadden niet helemaal in de gaten dat het zondag was. We besloten bij een nabijgelegen park wat te gaan eten, maar bij aankomst bleek dit ook gesloten te zijn. Dan maar naar het tankstation want de high tea bij de lodge zouden we inmiddels niet meer redden. Leuk bedacht, maar het restaurantje en de snackbar waren ook dicht. De pompbediende gaf ons als antwoord dat we voor een lunch het beste naar Hoedspruit konden rijden. Op weg daarheen zagen we echter een opvangcentrum voor cheeta's waar we ook konden lunchen. Prima! De laatste tour hadden we gemist, maar dat vonden we niet erg. Sterker nog, we waren dolgelukkig toen we zagen dat er Bobotie op het menu stond, want dat hadden we tot nu toe nog in geen enkel restaurant kunnen krijgen. De Bobotie was heerlijk! Eenmaal terug bij het huisje hebben we een 'koud' biertje gepakt (klein minpuntje van die huisjes is dat er geen koelkast is) en hebben we van de zonsondergang genoten. Tot het avondeten hebben we vervolgens Skip Bo zitten spelen en na het eten hebben we nadat we de sterren gefotografeerd hadden ook nog een potje gespeeld.
Rond kwart over 1 werd ik wakker. Ik hoorde voetstappen en hoorde bladeren ritselen. Vanuit de badkamer gekeken of ik wat zag, maar ja zonder lenzen en in het donker zie ik niet zo heel veel, dus ben ik toch maar weer naar bed gegaan.
Paradijs op aarde!
4-8
Op tijd opgestaan en ontbeten en toen vertrokken richting Hoedspruit. We besloten de panoramaroute te nemen door de bergen en dat bleek een hele goede keuze. Het eerste uitzichtpunt op de route reden we in eerste instantie voorbij, dus maakten we snel een u-bocht en reden we er alsnog heen. We hadden een prachtig uitzicht op het gebergte voor 50 Rand :-). Er stonden ook een aantal kraampjes met souvenirs en natuurlijk konden Marlous en ik het niet laten om een paar kettinkjes en armbandjes te kopen. Het tweede uitzichtpunt heette Gods Window, ook vanaf hier hadden we een ontzettend mooi uitzicht. Bij het volgende uitzicht Window View was het uitzicht eigenlijk nog mooier en we vroegen ons stiekem af waarom het vorige punt Gods Window heette. Na dat punt zijn we doorgereden naar de Blyde Rivier Canyon, waarvan de Bourkes Luck Potholes het meest toeristische deel was. Hier hebben eerst wat gegeten en gedronken en daarna zijn we de potholes gaan bewonderen. Na een korte wandeling naar beneden kwamen we bij de eerste brug over een ravijn. Zowel Luuk als ik zijn geen al te grote fans van hoogte, dus dat was nogal een avontuur :-). Aan de andere kant zijn we bij de watervalletjes gaan zitten om even af te koelen omdat het aardig warm was. Het was wel lachwekkend om te zien wat voor capriolen sommige mensen uithalen om mooie foto's te maken. Een vader was wel heel erg. Er stonden hele duidelijke borden dat je niet voorbij bepaalde punten mocht gaan en toch liet hij zijn kinderen op het uiterste puntje van een rots gaan zitten om een mooie foto te krijgen... (Waren natuurlijk ook Nederlanders...) Ook Engelse bejaarden denken dat ze het eeuwige leven hebben of zo, want Marlous kon nog net een omaatje opvangen en vervolgens klauterde ze ook naar een gevaarlijk punt terwijl toch wel erg duidelijk was dat ze totaal geen evenwichtsgevoel meer had en ook geen diepte meer zag.
Nadat we ons weer moed ingepraat hadden gingen Luuk en ik na Erica en Marlous de tweede brug over om weer terug naar de auto te kunnen gaan.
De laatste twee uitzichtpunten op de route waren zeker zo indrukwekkend als de eerdere. Uiteindelijk kwamen we rond vier uur in de buurt van onze accommodatie; Pezulu Tree House Lodge. De lodge lag in Guernsey Game Park en die was enkel via een hobbelige zandweg te bereiken. Langs die weg zagen we al heel veel impala's, nyala's, zebra's en wrattenzwijntjes. Aangekomen bij de lodge kregen we eerst een drankje aangeboden en vervolgens werden we naar ons Tree House gebracht. Volgens mij hebben we wel een half uur van pure verbazing en vol ongeloof lopen grijnzen. Het huisje stond op palen dus je moest eerst naar boven via een schuine vlonder. Dan kwam je op een veranda met een loungebankje en een stoel. Via de ene deur kwam je in een grote slaapkamer met een tweepersoonsbed met een grote klamboe erboven zodat het eigenlijk een hemelbed leek. Naast het bed stond aan beide kanten een nachtkastje en voor het grote raam dat uitzicht gaf op de veranda stond een tafel met twee stoelen, een waterkoker en koffie en thee, ook stond er nog een ruime kledingkast. In de kamer groeide de boom waaromheen het huisje gebouwd was vrolijk verder. De andere deur kwam ook uit in een vergelijkbare grote slaapkamer maar dan met twee eenpersoonsbedden en ook in deze kamer groeide een boom. Via beide slaapkamers kon je naar de badkamer. In de badkamer zat een groot hoekbad voor de ramen, zodat je ook vanuit hier een mooi uitzicht had, supergaaf! Het leukste vonden we eigenlijk de extra wc en douche die zich buiten aan de achterkant van het huis bevonden :-). Je kon vanaf de veranda ook nog met een trapje naar boven naar een tweede veranda ook weer met een loungebankje, waardoor je nog wat verder over het gamepark kon kijken. Na het uitpakken hebben we eerst even genoten van een koud biertje en het prachtige uitzicht. Om de zonsondergang te kijken gingen we snel naar de uitkijktoren, de kleuren waren erg mooi, maar het was jammer dat de zon al achter de bomen was verdwenen en dat je de ondergang dus niet zo heel goed kon zien. We besloten om nog wat te drinken bij de bar en hadden zo mazzel want bij de nok van het dak van de bar zat een groep bushbabies; hele kleine schattige aapjes die alleen 's nachts actief zijn. Na een heerlijk driegangendiner bij het kampvuur hebben we foto's gemaakt van de prachtige sterrenhemel en daarna zijn we snel naar bed gegaan omdat de volgende ochtend vroeg op moesten voor een game drive. Eigenlijk hadden we een nachtelijke game drive geboekt, maar omdat er de laatste tijd heel veel neushoorns gestroopt worden hebben ze uit veiligheidsoverwegingen besloten deze game drives niet meer aan te bieden. De straf voor stropers is trouwens niet flauw; overal zie je borden met de tekst:'poachers will be poached.'