En toen wisten we waarom dit het regenwoud heet. De hele nacht en ochtend heeft het hier gegoten. Met in ons achterhoofd dat de kayaktocht vast niet doorging toch maar opgestaan, ontbeten, zonnebrandcreme opgedaan en richting onze pickupplek gereden. Daar aangekomen kwam het echt met bakken naar beneden, dus eerst maar eens gevraagd of het doorging. Antwoord:" Ja, hoor, de tour gaat altijd door, je wordt toch wel nat". Van de tourguide kregen we nog een keer hetzelfde antwoord en dus stapten we in de plenzende regen de bus in. We stopten niet heel ver verderop en gelukkig was het ook bijna droog.  Zeekayakken is eigenlijk heel simpel dachten we, dit hadden we tenslotte ook al eens in Canada gedaan... Uhh...verkeerd gedacht! Het begon wel simpel, na een korte uitleg over de route gingen we ieder ons bootje in en dan is het een kwestie van dwars door de golven door de branding heen tot je geen schuimkopjes meer ziet en dan kun je relaxed peddelen. Braaf langs de mangroven gepeddeld en toen konden we even surfen. Bij surfen gaat alles om timing, je peddelt een beetje als de golf nog achter je zit, op het moment dat je je voelt worden teruggetrokken door de golf peddel je als een bezetenen mee en leun je naar voren tot je zeker weet dat je op de golf zit, dan ga je achterover hangen en stuur je alleen nog een beetje met je peddel. Klinkt logisch en simpel, maar ja, dan moet je het nog doen. Hilarisch! Ik vond het helemaal leuk! Ik kwam natuurlijk niet op de in mijn hoofd geplande golven terecht, maar kon bij toeval ongeveer de derde daarna dan wel pakken, hoe dan ook dikke humor. Toen kwam het moeilijke deel... We moesten vanuit de beschutte baai waarin we gesurft hadden om een rotspartij heen in de volgende baai terecht zien te komen. Klein detail; wind op kop 25 knopen en flinke golven... Nog voor we de bocht bereikt hadden werd Marlous door een flinke golf omgegooid en kwam ze door de knieblessure de kayak niet meer in. Dat was mooi eng, met al die krokodillen, haaien, pijlstaartroggen etc. daar in zee! Tot overmaat van ramp zat het zwemvest ook niet goed waardoor ze half door dat ding gewurgd werd. Na een aantal verwoede pogingen (waarvan er uiteindelijk een wel lukte) gaf de gids toe dat de weersomstandigheden dusdanig waren dat niemand het zou gaan halen (zelfs hij niet), maar dat hij dat van te voren nooit zegt omdat mensen hem dan niet geloven omdat t water in de baaien eigenlijk altijd wel rustig is. Hij laat het altijd maar gewoon proberen tot er 1 omkiepert en deze terug wil (ik dus....gr. Marlous). Teruggepeddeld richting het strand, waar Marlous relaxed kon zitten en de rest nog een beetje kon kayaksurfen. Hierna was het tijd voor een pauzetje en kwam iedereen het strand op voor een glaasje ranja en een plak wortelcake. Toen liet onze gids ons nog het moeras achter het strand zien dat voorbij een dood stuk mangrovebos lag. Dit noemde hij heel toepasselijk 'the elephants graveyard' zoals in 'the Lion King'. Na een tijdje naar de vissen te hebben gestaard zijn we weer terug gegaan richting de kayaks voor de terugweg. We hadden twee opties, langs de kustkant van het rif (1 meter diep) of langs de zeekant van het rif (3 meter diep) waar heel veel zeeschildpadden zwommen. Omdat Marlous d'r portie spanning voor vandaag wel had gehad kozen wij tweeen de kustkant en gingen de andere 2 met de gids langs de zeekant. Door de hoge golven hebben zij daar uiteindelijk ook niets gezien, dus veel hebben we gelukkig niet gemist. Na nog een beetje surfen langs de kust hebben we de kayaks opgeruimd en werd er nog een kokosnoot voor ons gekraakt. Hierna snel even afspoelen en terug richting de auto, waar we onze droge kleren hadden liggen. Een gratis striptease voor het aan de parkeerplaats voorbijrijdende volk, want we hadden weinig zin om een kleddernatte bekleding in de auto te hebben. Eigenlijk waren we van plan om terug te gaan naar onze cabin, maar toen we de weg op waren gedraaid bedachten we dat we best trek hadden gekregen van ons avontuur. Bij het tentje Whet eraf gegaan en dit bleek een erg goede keuze. Een stukje tonijn en een flinke garnalencocktail met versgebakken knoflookbrood. Als toetje nam Marlous een stuk chocoladecake en ik de kaneelcake, erg lekker! Vlak in de buurt van het restaurantje was een wandeling uitgezet en we besloten ook nog maar even mee te pikken. Dit bleek ook een erg goede keuze want we hadden het geluk een cassowaris te zien :-)) Ik dacht eerst dat het een vrouwtje was aangezien deze bruin was en niet de herkenbare blauwe kop had, maar bij navraag bleken we een jong te hebben gezien. Dikke mazzel dat papa cassowaris (cassowarissen worden door de mannetjes uitgebroed en opgevoed) ons niet gezien heeft want deze schijnen erg agressief te zijn. Na de wandeling nog even naar het aangrenzende strandje gegaan en daar hebben we nog wat stukjes koraal gevonden. Er leek weer een flinke bui aan te komen, dus na een half uurtje strand zijn we de auto weer ingestapt en zijn we teruggereden naar de cabin. De achterbuurvrouw was zo lief om ons de wasmachine te laten gebruiken, dus hier hebben we dankbaar gebruik van gemaakt. De was opgehangen rond de cabin > de waslijn liep via de veranda naar het portier van de auto, weer terug naar de varanda en eindigde bovenlangs bij het trapje. Vervolgens hadden we nog ruimte te kort dus hebben we een boom gebruikt. Gelukkig hebben we de foto's nog... :-) De rest van de middag/ avond hebben we lekker zitten lezen, we hadden ons portie avontuur wel weer gehad hahaha!