Lekker uitslapen hadden we bedacht... Nou... niet dus! Om kwart voor 7 kwam de eigenaar van Cafe on sea, onze overbuurman, op het briljante plan om zijn reserve generator aan te zetten en deze een uurtje te laten brommen om vervolgens minstens een uur met een bladblazer aan de haal te gaan. Tja, in een regenwoud liggen wel blaadjes ja... De moed dus maar opgegeven en eruit gegaan. Eerst de veranda gecontroleerd op de aanwezigheid van (te) grote spinnen en toen besloten was dat de kust veilig was daar ontbeten en genoten van een kopje koffie. Ondertussen heerlijk relaxed een boekje gelezen. Rond een uur of 11 het strand op en neer gelopen en daarna besloten bij de overbuurman te lunchen. Hij maakt een bult herrie 's morgens, maar koken kan hij wel. Na de lunch nog even terug het strand op gelopen om te kijken of de vlotbouwers die we ontmoet hadden al waren opgevreten door de krokodillen waar overal voor gewaarschuwd wordt. We zagen ze niet meer, maar we zagen ook geen dikke volgevreten krokodil, dus ik gok dat die gasten er toch maar vanaf gezien hebben. Marlous en ik zaten op een boomstammetje in de schaduw toen een echtpaar van dik in de 80 aan kwam wandelen en naast ons kwam zitten. Zij was haar wandelstok vergeten, hij had duidelijk zichtbare protheses en toch hadden ze besloten met z'n tweetjes een dagje naar Daintree National Park te rijden vanaf Cairns. Hun zoon heeft twee restaurants in Cairns en daar waren ze aan het logeren, zelf wonen ze in Adelaide (the best city of Australia). Hij mopperde een beetje over de huurauto omdat het een handgeschakelde was in plaats van een automaat en op z'n vrouw aangezien ze haar stok vergeten was, vroeg waar we geweest waren en wat we gedaan hadden en vertelde trots over zijn kinderen, waarvan er een in Nederland woont. Een prachtig stel! Uiteindelijk moesten wij echt gaan en dus hebben we hem met drie vrouwen overeind geholpen zodat hij haar  weer naar hun auto kon begeleiden. (Als dat geen echte liefde is, dan weet ik het niet meer hahaha) Om tien voor twee stonden we waar we dachten dat we moesten staan, om twee uur kregen we te horen dat we een pad wat verderop af moesten lopen. Weer waarschuwingborden i.v.m. krokodillen, dus we liepen niet bepaald met een gerust hart het pad op, vooral niet omdat we op weg waren naar de boot voor de krokodillencruise! Onze angst bleek niet geheel ongegrond want de boot was nog niet eens van de kant toen de gids ons wees op een jonge krokodil die zich op een zandbank lag op te warmen. De gids wees ons het uur dat we op de boot zaten op verschillende krokodillen, die allemaal eigenlijk akelig dichtbij waren. De eerste krokodil was een vrouwtje, aan het eten, dus in het water. Zo'n 3,5 meter lang. Daarna lag er 2 minuutjes varen later een vrouwtje op de kant zich op te warmen. Weer een bochtje verder moesten we zachtjes doen, want hier lag een mannetjeskrokodil van een meter of 5 die nog niet zo lang geleden uit de zee de rivier in was gezwommen. Hij lag nog vrij aan het begin van de rivier, omdat het andere mannetje zijn territorium goed afbakende. De krokodil was nog niet echt gewend aan de boot, dus vluchtte hij van de zandbank af het water in toen de gids de boot draaide om ook de passagiers aan de rechterkant de croc goed te laten zien. Op het moment dat het water in gleed draaide de gids snel de boot weer, omdat deze krokodil nog wel eens gevaarlijk kon worden. Hij vertelde dat een krokodil zo'n 2,5 meter hoog en zijn eigen lichaamslengte ver kan springen. Het beest zou dus met gemak op de boot kunnen komen. Met onze armpjes 'veilig' binnenboord gingen we weer een bochtje om,waar opnieuw een vrouwtje was. De vrouwtjes hebben allemaal hun eigen territorium van zo'n kilometer rivier, en het mannetje zwemt daar tussenin rond. Het mannetje dat de baas is in deze rivier lag iets verderop op de oever van de rivier, zo'n anderhalve meter hoog, te zonnen. Hij was een meter of 6 lang en had een enorme kop. Echt bizar dat deze logge beesten op het strand wel 50km per uur kunnen rennen. Ook hier kwam de gids niet te dicht bij, want doordat de krokodil zo hoog lag was ons bootje een makkelijke prooi. De gids vertelde nog dat er afgelopen week een kindje in zee (tegenover ons b&b) aan het zwemmen was toen een krokodil hem aanviel. Hij joeg het kindje richting het strand, waarop er een haai langskwam die de krokodil op at.... Kindje heeft t dus gered, de krokodil niet. (The circle of life?!) Nu hadden we van de ober uit het cafeetje tegenover ons bungalowtje al gehoord dat zwemmen hier niet zo'n goed idee was en dat we op het strand ook maar niet naar rechts (richting de plek waar de rivier in zee uitmondde, zo'n 300 meter verderop) moesten lopen, maar dit gaf toch wel de doorslag. Niet zwemmen hier! Na nog een paar kleinere krokodillen voeren we langzaamaan terug naar het startpunt waar het kleintje nog steeds lag te zonnen. Leuk boottochtje en eindelijk de krokodillen gezien! Hierna nog weer boekje gelezen, wat crackertjes gegeten en weer op tijd naar bed, want morgen gaan we zeekayakken...... Dat hadden we al geboekt voor deze trip..... Misschien tot morgen! :-)