Weer vroeg op vanmorgen, om kwart over zeven ontbijten en om acht uur werden we opgehaald voor een tour die Daintree Dreaming heet. Ik had me half en half voorgenomen om in de bus met het dreaming onderdeel te beginnen, maar de tourguide begon meteen van alles te vertellen, dus dat liep ff anders. Bij Cooya beach begon het eerste deel van het dagprogramma; speervissen in de mangroven en tegelijk een bushtucker walk geleid door de Aboriginal Link. Leuke kerel om te zien (niet geheel onbelangrijk natuurlijk) en hij vertelde met de nodige humor. Van een plant konden ze echt alles wel gebruiken; de bladeren hadden een verkoelende werking als je verbrand was door de zon, de bloemen waren lekker in een salade, de bast van de takken kon je eraf pellen en laten drogen om vervolgens als touw te gebruiken of om je kampvuurtje mee op te stoken en van de grote takken konden speren gemaakt worden en uit de stammen werden ook boemerangs gemaakt. Een stukje verderop zag hij wat groene mieren op een tak lopen en vroeg wie er wel eentje durfde en wilde proeven. Tja...dan kun je toch moeilijk "nee, dank je" zeggen? Ik niet te flauw, beestje tussen m'n vingers en de achterkant leeggezogen. Mierzoet?! Echt niet!! Die beesten zijn hartstikke zuur! De mangroven waren ook erg mooi om te zien. De wortels ervan groeien omhoog om zuurstof te kunnen krijgen als het eb is. Tussen de wortels zagen we een kreeft lopen en van Link moesten we alles aan onze speer rijgen wat eetbaar was, dus heb ik 'm maar gevangen. Voelde me wel een beetje schuldig... Tijdens de echte jacht ook niks meer gevangen buiten wat eetbare kokkels en andere schelpdieren die ik in elk geval niet aan m'n speer hoefde te rijgen hahaha! Na een anderhalf uur door laag water naar krabben te hebben gezocht keerden we terug naar Links huis. Terwijl binnen de vangst werd bereid kregen we eerst versgebakken damper en muffins en vertelde Link ons over alle andere dieren die in dit gebied leven. Hij liet twee schilden zien van reuzeschildpadden, liet burny beans zien die (de naam zegt het al) heel heet worden als je ze over de grond schraapt (een meisje uit de groep hield er als bewijs een mooie brandblaar aan over), een rib en een paar tanden van een dugong, de punt van de staart van een pijlstaartrog (heel scherp en met gemene weerhaakjes) en vervolgens liet hij nog even zien en horen dat hij ook didgeridoo kon spelen. Na zijn hele verhaal waren de krabben, schelpen en het kreeftje gekookt en konden we gaan proeven. Er gaat niks boven vers gevangen zeedieren, erg lekker allemaal! Als toetje kregen we verse kokosnoot en daarna moesten we snel verder naar het volgende onderdeel van het programma. We kwamen na een klein half uur rijden bij de art gallery van de dove Aboriginal Burny. Na een korte uitleg over een aantal van zijn schilderijen en schildertechnieken mochten we zelf aan de slag. We kregen allemaal een burny bean en mochten deze met satestokjes beschilderen. Erg leuk om te doen. Aan het einde kregen we allemaal een keyring en dus hadden we een zelfbeschilderde sleutelhanger als souvenier. (klinkt een beetje als een kinderfeestje als ik 't zo beschrijf, maar het was ECHT heel leuk) Het eindigde dus niet met een snoepzakje, maar in plaats daarvan reden we naar Silky Oaks, een resort in Daintree National Park waar ze een verdomd lekkere lunch serveerden. Na de lunch weer snel de bus in en op naar het regenwoud voor een wandelingetje naar een waterval. De waterval was vernoemd naar een Franse familie die eigenlijk alleen maar dood en ellende had gekend in de tijd dat ze in die regio woonden. Het was een mooie waterval om te zien. Een stel Fransen uit de bus besloten te gaan zwemmen en haalden capriolen uit die de reisleider wat minder grappig vond. De vader van het gezin eindigde met een flink geschaafde elleboog en een stuk zwembroek minder, waarna de reisleider snel besloot dat het tijd was om te gaan. Om een uur of 6 waren we terug bij onze B&B en om 7 uur kregen we een heerlijk stuk vis (mahimahi) met aardappels en salade voorgeschoteld. Wat een verwennerij! Na het toetje en een bakkie koffie was het hoogtijd om de spullen maar weer eens in te gaan pakken. Aangezien we nu een huurauto hebben, kozen we voor de makkelijke weg en knikkerden een deel van de zooi in de regenhoes voor mijn backpack zodat de koffer en tas met gemak dicht gingen :-) Ik hou van huurauto's!