Om 4 uur schrok ik me helemaal de barsten van twee bushturkeys die ongelooflijk graag wilden laten horen hoeveel herrie ze konden maken. Ik kreeg spontaan de neiging om Thanksgiving te gaan vieren! Vervolgens ging om kwart voor 6 de echte wekker (niet dat ik die nog nodig had, maar toch...). Gedoucht en aangekleed en daarna weer van een heerlijk ontbijt genoten. Om iets voor 7 de oprit af gelopen en vervolgens werden we een paar minuten opgehaald door een busje van Poseidon. De rit naar Port Douglas duurde een dik uur, maar was wel mooi omdat je de hele weg langs de kust rijdt. Eenmaal op de boot was t tijd voor een muffin en een kop thee terwijl we het papierwerk invulden om te mogen duiken. We hadden eigenlijk alleen geboekt voor snorkelem, maar op de boot besloten we toch dat we eigenlijk heel graag wilden duiken. De instructie duurde lang doordat we telkens onderbroken werden door.... jawel... Walvissen!!! Supergaaf natuurlijk! Eerst zagen we een moeder met kalf en wat later nog een groep van vijf. Tegen de tijd dat Herald klaar was met zijn instructie konden we meteen naar het dek om het duikpak aan te trekken. Ik was even vergeten hoe strak die dingen zitten... Je voelt je net een rollade  in zo'n ding. Masker en flippers gekregen en daarna kregen we de gewichtjes rond ons middel. Toen we helemaal stil lagen en groep een inmiddels bijna was vertrokken mochten we op het trapje klaar komen zitten. Fles op de rug, masker op en flippers aan en plons het water in. Bij het touw moesten we even wachten om vervolgens eerst even de skills te oefenen. Hierbij moesten we lucht in en uit het vest laten, laten zien dat je je oren en masker kon klaren en je moest het mondstuk dat aan je zuurstoffles vast zat laten vallen en vervolgens weer kunnen pakken. De vierde in de rij van onze groep kreeg het maar niet voor elkaar en werd uiteindelijk het water uitgestuurd. Niet cool voor haar, maar ook niet cool voor ons want haar pogingen gingen van onze duiktijd af. Eindelijk was t dan zover en konden we op zoek naar Nemo :-). Wat gaaf! Prachtige vissen, mooie stukken rif en koraal en de kleuren zijn geweldig mooi! Marlous was helemaal lyrisch enthousiast en baalde zelfs dat ze geen haai had gezien. Mee dat ze het water uit kwam besloot ze dat ze bij de volgende plek nog een keer wilde duiken. Ik kwam half onderkoeld het water uit (ik zag echt paars hahaha) en had flink last van mijn rechteroor (eigen schuld hoor, ding wilde niet fatsoenlijk klaren en ik wilde niet opgeven... Tja dan vraag je om oorpijn natuurlijk) dus besloot niet nog een keer te duiken. Toen ik tegen een van de meiden aan de bar zei dat ik wel graag het water in wilde, maar dat ik het zo verschrikkelijk koud had, gaven ze me een hoody (eigenlijk een soort bodywarmer met capouchon van duikpakmateriaal) en zo kon ik lekker snorkelen zonder het koud te krijgen. Wel grappig om met zo'n snorkel op je koppie de duikers onder je te bespioneren :-) Op de tweede plek leken de vissen en het koraal nog mooier dan bij de eerste plek, maar de derde plek bleek echt het mooist te zijn. We hebben wel foto's gemaakt maar die kunnen we natuurlijk niet uploaden aangezien ze met een wegwerpcamera gemaakt zijn. Ben wel heel benieuwd!! Ik heb trouwens nog wel een rifhaai gezien! Ongeveer een meter lang, kei stoer! De papagaaivissen waren ook erg indrukwekkend. Van alle andere vissen ben ik de naam alweer vergeten (een schrijfblok en balpen werken niet onder water...) maar die zoeken we wel weer op als we thuis zijn. De terugreis verliep ruig. We hadden een ruime 100 passagiers aan boord waarvan er uiteindelijk nog een man of 20 op t bovenste dek stonden terwijl de overige 80 druk waren met zakjes vullen zal ik maar zeggen... Foei wat een tocht! Een klein half uur voor we terug waren bij Port Douglas legde de kapitein de boot stil. Twee jonge mannelijke Humpback whales waren druk met hun vinnen in het water aan het slaan. Dit schijnen ze te doen om andere walvissen aan te trekken om dan een tijdje samen te kunnen reizen. De ene sprong na de andere volgde en op een zeker moment sprongen ze tegelijk op uit het water. We hebben zeker een kwartier met open mond staan kijken naar de capriolen die deze twee show-offs uithaalden. Wat ongelooflijk gaaf om te mogen zien! Ze waren zo relaxed en nieuwsgierig en wij zo verbaasd en verwonderd dat we niet eens foto's gemaakt hebben hahahaha! Hoe dom is dat?!  Terwijl we stil lagen kwam de boot precies op de verkeerde manier in de deining te liggen, zodat IK zelfs misselijk werd (ik heb dat anders NOOIT) Al met al waren we dus ook wel blij toen we in de haven aankwamen. Als avondeten bij ons B&B heerlijke kaasfondue gegeten en hierna op tijd naar bed gegaan. Wat een gave dag was dit!