Knie voelde nog niet echt lekker, maar om nou Alice Springs helemaal niet in te gaan en dus ook niet naar het Flying Doctors museum... Tja dat kon natuurlijk niet, zonder the Flying Doctors waren wij wij tenslotte niet. Dus eerst op t gemakje ontbeten en de zooi goed ingepakt. Echt waar, ik zweer dat mijn tas bij elke inpakbeurt op magische wijze groter en zwaarder wordt. Dat kan natuurlijk helemaal niet want voor die twee shirts die ik in Sydney heb gekocht, heb ik er ook twee achter gelaten. Nou zou het natuurlijk mogelijk zijn dat mijn lieftallige reisgenote stiekem haar bagage in mijn tas inpakt, maar dan zou ik dat toch moeten zien... Of ze doet het wel heel erg stiekem! (niet waar! Marijke's pyjama, handdoek en halve toilettas zit in mijn koffer! Die ook elke keer zwaarder wordt.... Gr. Marlous) (Niet waar! De toillettasinhoud is eerlijk verdeeld en mijn pyjama en handdoek hebben we uitgewisseld tegen jouw jas en die tas met alle stekkers...Marijke Hoe dan ook, er hangt inmiddels ongeveer evenveel aan de buitenkant als dat erin zit... Ik blijf me stug verbazen over mijn eigen krachten hahaha. (hmmm zou natuurlijk ook kunnen liggen aan die pakweg 6 kilo rood zand die zich overal in mijn tas verstopt heeft..) Anyway... nog even een uurtje boekje gelezen bij het zwembad en toen door Uwe bij het Flying Doctors museum afgezet. Geweldig! Voor mij nu de derde keer dat ik er ben geweest en de eerste keer is 10 jaar geleden (sodeju, ik word oud!) en het hele programma is nog hetzelfde (ik kon de infofilm bijna playbacken), alleen het menu van het restaurantje is geloof ik gewijzigd. Hoe dan ook erg leuk om te zien. In het restaurantje geluncht en vervolgens de souveniershop doorgestruind. Hierna Alice Springs ingegaan. Koffietje gedronken, met een bepaalde kijker naar de zon gekeken, nog meer souveniershops bezocht en een mooi boek gekocht. Ook een nieuwe sterrenkaart meegenomen, aangezien de eerste in t muizenkamp in een swag is blijven liggen... Om kwart voor 4 stond Uwe klaar om ons naar het vliegveld te brengen. Daar aanbeland even de bagage ingecheckt en vervolgens gezellig staan ouwehoeren met de douanebeambten. Marlous werd uitverkoren voor een explosieven- en drugsonderzoek. Dikke pret omdat het vrouwtje het bracht alsof ze zojuist een paar miljoen in de loterij had gewonnen :-) Ik zag er blijkbaar een stuk liever uit, want ik werd niet gecontroleerd. Het boarden, nou ja over het vliegveld wandelen naar je vliegtuig en dan via een aluminium trapje naar t deurtje, verliep op z'n Ozzies, maar we vertrokken toch ruim op tijd naar Cairns. Tijdens de vlucht met vergeefse moeite een Chinees grietje geprobereerd uit te leggen wat ze toch met dat gekregen kuipje water en melk moest doen en vervolgens nog maar een uurtje in m'n boek gedoken. We kwamen wat vroeger aan dan gepland en konden na de bagageclaim ook meteen de huurauto ophalen. Na een keer verkeerd rijden en me ongeveer 200 keer vergist te hebben in het gebruik van de richtingaanwijzer en ruitenwisser (die zijn ook omgewisseld als t stuur aan de verkeerde kant van de auto zit) kwamen we aan op plaats van bestemming; Kookas B&B. De oprit was op z'n zachtst gezegd een beetje stijl... Heel fijn met zo'n magische backback op je rug en een vrouw die niet fatsoenlijk kan lopen waardoor je dus ook nog deels haar koffer achter je aan mag slepen. (niet waar! Ik heb m zelf helemaal de berg opgesleept! Gr. Marlous > klopt schatje, een beetje van jezelf en een beetje van...) Welke mafkees heeft die koffer op wielen uitgevonden en er dan geen noodrem op gemaakt?!! Heb 'm tegen kunnen houden, maar knikkerde vervolgens bijna met die magische backpack achterover en laat die nou net niet het soort magie bezitten dat ie op zo'n moment vleugeltjes krijgt... Beetje jammer! Al met al dus een pittig weggetje, maar we kwamen uit in het paradijs! Wat een ongelooflijk mooi stekkie is dit! De eigenaresse Marlies opende de deur en vroeg met oprecht medelijden en een nog grotere verbazing in haar stem of we naar boven waren komen lopen... Een retorische vraag, er stonden twee hijgende paarse hoofden beschamend ja te knikken. Zij lachen natuurlijk! Mooi mens! Eerst even de kamer bekeken (mooi!) en daarna gezellig zitten kletsen en wat gedronken op het balkon met een prachtig uitzicht over het tropische Cairns. Om half 11 heerlijk in slaap gevallen op het geluid van de krekels en gekko's...