Jippie!!! Het was 5 uur! En toen mochten we eindelijk opstaan na de helse muizennacht! Marijke had ook geen oog dichtgedaan, want toen ze in haar slaapzak (die eigenlijk van mij was) kroop bleek deze drijfnat te zijn. Hij had in de bus naast de koelbox gelegen en deze bleek lek te zijn.... Chris mopperde omdat ze hem niet wakker had gemaakt (er waren genoeg reserveslaapzakken en ook nog zo'n 20 dekens), maar ja, daarvoor was het nu te laat. Na het ontbijt heeft Chris de slaapzak van Marijke bij het kampvuur gedroogd en gingen wij afwassen. Marijke haalde onze rugzak uit de bus en daar bleek nog een boterham in te hebben gezeten... Wel lief van die muizen dat ze netjes de ritsen van mijn tas open hadden gemaakt en mijn tas niet zoals het boterhamzakje kapot hadden geknaagd. Nadat ik de hele zooi na zes keer te laten controleren heb laten inpakken en opruimen door Marijke (ik was tenslotte nog steeds te druk met het in de gaten houden van die kleine etterbakjes.) konden we compleet met wat harige extra passagiers op pad naar Kings Canyon. Ik geloof echt dat er stiekem nog een paar in de bus zaten, net zoals Lisa, die halverwege gilde dat Chris de lampen aan moest doen omdat ze iets over haar been voelde rennen.  Geen muis gezien, dus weer verder op weg maar Kings Canyon. Hier aangekomen bleken we eerst een enorme klim te moeten maken voor we aan de wandeling kondem beginnen. Na een hoop getwijfel van mijn kant (snipverkouden, keelonsteking, bloedneuzen door alle stof, dus het idee dat ik dat toch nooit ging halen) toch maar aan de klim begonnen. Natuurlijk toch wel boven gekomen met een beetje hulp van mental-coach Marijke. Hierna een 3 uur durende wandeling gemaakt over de toppen van de bergen met enorm mooie uitzichten.  Na de wandeling zijn we op weg gegaan naar onze lunchplek. G-pap Sammy bleek een barbecuekoning die erg lekkere hamburgers en worstjes maakte! Na de heerlijke lunch konden de mensen die de 5daagse trip deden gaan douchen, terwijl de rest de afwas deed. Daar zij we dus mooi onderuit gekomen!  Hierna was het tijd om een groot deel van de groep af te zetten op zo'n 70km vanaf Alice Springs. Hier stond een busje op ze te wachten dat ons van nieuw voedsel voorzag en hen terugbracht naar de bewoonde wereld.  De 6 die nog 2 dagen de bushbush in gingen (wij dus ook) gingen op weg naar Rainbow Valley. Hier aangekomen konden we kennis maken met Ricky, onze Aboriginal tourguide die ons de dag erna een tour ging geven.  Ricky wilde alvast een korte introductie geven over Rainbow Valley. Het verhaal is dat er tijdens de dreamtime (ook wel creationtime) een emoe was die in de buurt van Rainbow Valley in een vleermuis veranderde, de vleermuisvorm kun je nog in de rots zien. In een andere rots kun je een gezicht zien. Bij deze rots houden de mannen vaak rituelen en vertellen zij hun verhalen, de vrouwen hebben een andere rots waar zij hun verhalen vertellen en rituelen uitvoeren, deze ligt net een beetje achter de grootste rotsformatie zodat ze ook geen zicht hebben op de plek van de mannen. De rituelen van mannen en vrouwen worden vrijwel altijd gescheiden gehouden en uitgevoerd, maar het is zeker niet zo dat vrouwen een onderdanige positie hebben. De kleuren in de rotsformatie doen ook echt denken aan een regenboog, erg gaaf om te zien! Nadat Ricky klaar was met zijn uitleg bracht hij ons naar de kampeerplek. Echt in de middle of nowhere dit keer, hoewel het in de buurt was van Rickys rangerstation zodat we dus ook een wc hadden. Wat een luxe! We moesten alleen telkens handmatig de spoelbak bijvullen aangezien hij deze net gesloopt had hahaha. Ach, er waren in geval geen muizen! :-) Ricky kon helaas niet blijven slapen, maar beloofde op tijd terug te zijn voor het ontbijt. Het kampvuur brandde al en dus konden we na Rickys vertrek beginnen met koken. Biefstuk van de bbq, salade en couscous en als toetje een op het kampvuur gebakken perzik-perentaart. Na de afwas en een kop thee heb ik me voor de zekerheid toch maar weer laten inpakken door Marijke, maar de hoofdflap heb ik dit keer vervangen door een lekkere warme deken, ademde wel wat makkelijker. :-)