Om 5 uur ging de wekker!! Da's verdomd vroeg, kan ik je vertellen. Gedoucht, aangekleed en ontbeten en vervolgens braaf op tijd klaar gaan staan voor de pickup... die pakweg een half uur later dan afgesproken aan kwam rijden. Niet grappig op zo'n tijdstip! Mee dat we de 4wd-bus instapten werden we luid en duidelijk door een vrouwtje aangesproken met een onmiskenbaar Texaans accent:"Good morning, how ya all doing?" gevolgd door een "Where ya all from?" Het vrouwtje genaamd Lisa, bleek onderdeel van een zeskoppige familie uit Texas, bestaande uit haar, haar man Micheal, haar dochters Emma en Lauren en haar ouders G-pap Sammy en G-mum Eddie. De luide begroeting en de manier waarop de dochters onderuit hingen en ons met een half arrogante en half verveelde blik in zich opnamen maakte dat wij spontaan begonnen te bidden dat ze de driedaagse tour zouden gaan doen in plaats van de vijfdaagse... Achterin zaten Ruth en Reto uit Zwitserland, Will uit Nieuw-zeeland (oorspronkelijk Duitsland) en naast Chris de tourguide zat Mike uit Hawai. De eerste stop hielden we bij Ebenezer Roadhouse. Chris zei bij aankomst al " You can have a camelride, pet a friendly Dingo, have a browse through the shop and a look at the other animals and have a terrible coffee." De koffie was inderdaad niet te zuipen...gelukkig zijn wij helemaal niet eigenwijs. Na een pauze van een klein half uur en het kopen ban onze "beanies"(leuk woord voor ijsmuts ) zijn we op weg gegaan naar Mt Conner. Veel mensen verwarren deze berg met Uluru, niet heel raar, qua grootte lijken ze wel op elkaar. Bij de lookout ook meteen even hout gesprokkeld voor het kampvuur. Altijd lachen om dan te zien wie het haantje wil zijn. Wij kwamen er nauwlijks aan te pas, dus besloten we maar dat het hout sprokkelen mannenwerk was :-) Na het houtsprokkelen zijn we naar onze kampeerplaats gereden. Chris ging de laatste twee passagiers ophalen bij het vliegveld bij Ayers Rock/Uluru en ondertussen konden wij sandwiches maken voor lunch. Eenmaal aan de klets bleken de Amerikanen een leuk gezin met een flinke dosis humor. Er bleek een bommelding of iets dergelijks te zijn geweest in  Sydney en dus waren het pasgetrouwde Italiaanse stel Emiliano en Maria later dan gepland. Emma had ook voor hen sandwiches gemaakt en dus konden we na hun aankomst meteen vertrekken richting Uluru. We waren zo druk aan het kletsen geweest dat we de nieuwsgierige dingo die vlak langs en door ons kamp was gelopen niet eens hadden opgemerkt!  Eenmaal bij Uluru hadden we al snel besloten om delen van de wandeling om Uluru te doen. De optie om de wandeling te doen onder begeleiding van een Aboriginal viel af omdat er net iemand van de community was overleden. Chris wist er gelukkig zelf ook veel vanaf. Na de wandeling zijn we naar de speciale parkeerplaats gereden om de zonsondergang te bekijken. Elke keer weer een spektakel! Je komt met je bus het terrein opgereden en je ziet alle bussen met toeristen al klaarstaan; tafeltjes met tafelkleedjes naast de bus, champagne, kaviaar je kan het zo gek niet bedenken of het staat er wel, ja, bij sommige touroprators staat er zelfs de ober strak in t pak. Wij als stoere outbacktravelers hadden het zeker niet veel slechter; een koud bubbelwijntje, creamcrackers, fetakaas en een pepperoniworst :-). Doordat t een beetje heiig was, was de verandering van de kleur van de Uluru niet heel extreem, maar het was zeker mooi om te zien! Nadat de zon helemaal onder was en de Uluru een vage grijstint had aangenomen zijn we naar het kamp gereden. Een heerlijke pasta met kangoeroe-gehakt gegeten en vervolgens een demo gehad over het uitrollen en oprollen van de swag waarin we gingen slapen. Het is ook letterlijk een kwestie van uit- en oprollen, dus dat was wel grappig. Nou ja, da's niet helemaal waar, je moet er ook nog een slaapzak in proppen en zorgen dat je een matrashoes om het matje doet net als een kussensloop om je kussen. Hierna de uitleg snel in de praktijk gebracht en geloof het of niet, heerlijk geslapen onder de miljoenen sterren met de beanies op onze koppies :-)